Με αφορμή τις νέες "σφαγές" στο ασφαλιστικό σύστημα

Η Έκθεση των Μίκαελ Μπρέουνιγκερ και Κριστίνα Μπενίτα Βίλκε (Ινστιτούτο της Παγκόσμιας Οικονομίας του Αμβούργου – HWWI) σε μελέτη τους με θέμα τη «μελλοντική σταθερότητα των ευρωπαϊκών κοινωνικών κρατών», η οποία εκδόθηκε τον Απρίλιο του έτους 2014 από το Γερμανικό Ινστιτούτο για τις Συντάξεις του Γήρατος (Deutsche Institut der Alterversorge) και αναφέρεται στα τέσσερα βασικά «υλικά» της ασφαλιστικής «βόμβας» στην Ελλάδα και συγκεκριμένα:

i) «Η Ελλάδα είναι από τις πιο «γερασμένες» χώρες στην Ευρώπη,

ii) Το 2030 σχεδόν το 40% του πληθυσμού της χώρας θα είναι πάνω από 65 ετών»,

iii) «Οι συντάξεις καλύπτουν (ασύγκριτα σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ) το μεγαλύτερο μέρος των κοινωνικών δαπανών»,

iii) «Το “σιωπηρό” κρατικό χρέος που προέρχεται από τις επερχόμενες απαιτήσεις του ασφαλιστικού συστήματος ξεπερνούν το 600[1]% του ελληνικού ΑΕΠ (περίπου 180 δισ. ευρώ) δηλαδή αντιστοιχούν στο τριπλάσιο του σημερινού δημοσίου χρέους (175% του ΑΕΠ), ενώ το “δηλωμένο” κρατικό χρέος απέναντι στα Ταμεία προσεγγίζει το 200% του ΑΕΠ»,. ΑΥΤΟ ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ 1 ΤΡΙΣ ΕΥΡΩ ΕΛΛΕΙΜΑ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΑΣ, ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΔΛΔ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ. ΗΔΗ ΤΟ 2016 ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΘΑ ΤΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ 955 ΕΚ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ.

iv) «Η παραγωγικότητα της εργασίας βρίσκεται κάτω από το ευρωπαϊκό μέσο όρο», θ) του γεγονότος ότι η μείωση της αξίας των ομολόγων που διακρατούσαν τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία ή άλλοι φορείς (ύψους 16,2 δισεκ. ευρώ) δεν οδήγησε σε μείωση του χρέους, επειδή επρόκειτο για ενδοκυβερνητικό χρέος (βλ. Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος με τίτλο το «Το χρονικό της μεγάλης κρίσης» σελ. 107), παρέπεται ότι για την αποκατάσταση της μελλοντικής ζημίας των ασφαλισμένων, ήτοι της περιουσιακής ζημίας, στην όποια περιλαμβάνονται και τα χρηματικά ποσά που υποχρεωτικώς καταβάλλονται βάσει των εισφοροδοτικών υποχρεώσεων των ασφαλισμένων, για τη χορήγηση προβλεπόμενων από τη νομοθεσία του ελληνικού κράτους κοινωνικοασφαλιστικών παροχών που, όμως, δεν τελούν σε αναλογία με την περιουσιακή προσδοκία των ασφαλισμένων, ως ενδιαφερόμενων, οι οποίοι υποχρεωτικώς κατέβαλαν στο παρελθόν υπέρογκες εισφορές για να λάβουν στο μέλλον, κατά το χρόνο θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος, «συντάξεις ένδειας», δεν απαιτείται να διαπιστωθεί κατά τρόπο βέβαιο ότι αυτή θα επέλθει, αλλά αρκεί η πιθανολόγηση του γεγονότος αυτού βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και της κοινής πείρας των πραγμάτων (πρβ Α.Π 1609/2007).

[1] 600*180ΔΙΣ =1.080 τρισ

Δείτε την μελέτη εδώ.