Είναι η ημέρα που κανονικά «γιορτάζουν» περίπου 450.000.000 άνθρωποι, όμως ελάχιστοι από αυτούς την γνωρίζουν. Ο λόγος για την Ημέρα της Ευρώπης, η οποία είναι ίσως η πιο σημαντική στην Ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου και σηματοδοτεί την αρχή της πορείας προς την Ένωση όπως την ξέρουμε σήμερα.
 
Ήταν ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, Ρομπέρ Σουμάν που με την διάσημη διακήρυξή του, καλούσε την χώρα του και την Γερμανία, καθώς και άλλες ευρωπαϊκές χώρες να ενώσουν την παραγωγή τους σε άνθρακα και χάλυβα. Η κίνησή του αυτή ήταν ο «πρώτος συγκεκριμένος θεμέλιος λίθος μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας». Το ημερολόγιο έδειχνε 9 Μαΐου 1950 και με απλά λόγια μπορούμε να πούμε πως, τότε γεννήθηκε η σύγχρονη Ευρώπη.
Βρισκόμασταν μόλις πέντε χρόνια μετά την λήξη του πιο μεγάλου πολέμου που έπληξε την ανθρώπινη Ιστορία, του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν τότε που το ψυχροπολεμικό κλίμα είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του και σύμφωνα με τους αναλυτές ένας τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν ήταν μακρυά. Οι φωτισμένοι όμως Ευρωπαίοι ηγέτες που είχαν ζήσει για τα καλά τα δεινά και τις καταστροφές που φέρνουν οι συγκρούσεις αυτές, αποφάσισαν πως αυτό που θα διασφάλιζε την ακεραιότητα της ευρωπαϊκής ηπείρου αλλά και των πολιτών της θα ήταν μία πολιτική σταδιακής συναδέλφωσης και ένωσης των λαών που την αποτελούσαν.
Η περίφημη «Διακήρυξη Σουμάν»ν δεν απευθύνθηκε τυχαία στην Γερμανία και την Γαλλία, καθώς αυτές ήταν μερικές από τις χώρες που είχαν καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό και είχαν υποστεί μία υλική αλλά και ηθική ερήμωση. Η «ημέρα της Ευρώπης» όπως ονομάστηκε εκείνη η ημερομηνία, καθιερώθηκε και επίσημα στο Μιλάνο, το 1985, στην Συνοδο Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ημέρα της Ευρώπης όμως δεν συμβολίζει μόνο εκείνη την ημέρα, αλλά και ολόκληρη την πορεία της ηπείρου από τότε έως και σήμερα. Έχει να κάνει με αξίες που ασπάζονται όλα έθνη που επιλέγουν να μπουν στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Βασική προϋπόθεση είναι η Δημοκρατία και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ειρήνης και της αλληλεγγύης. Έτσι διασφαλίζεται ο σεβασμός στην ζωή και την ύπαρξη όλων των πολιτών ανεξαρτήτως καταγωγής.
Το όνειρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν ήρθε εύκολα και γρήγορα. Έχουν περάσει 62 χρόνια από την Διακήρυξη Σουμάν και ακόμη και σήμερα έχουν πολλά να γίνουν. Οι προσπάθειες ηγεμονίας μίας χώρας έναντι των άλλων, όχι μόνο γίνονταν αλλά και γίνονται ακόμη και σήμερα. Κάτι τέτοιο δεν ευδοκίμησε ποτέ και δεν θα ευδοκιμήσει και στο μέλλον γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν σφυρηλατηθεί με την αγάπη αλλά και την ανάγκη για ελευθερία.
Πλέον βαδίζουμε στην οικοδόμηση μίας Ευρώπης, διαφορετικής. Μίας Ευρώπης των λαών που στόχο έχουν να συνεργάζονται μεταξύ τους, να βοηθιούνται αλλά και να αλληλοστηρίζονται, με μόνο προσανατολισμό το κοινό καλό.
Αυτό φυσικά δεν εύκολο. Πολλές φορές τα έθνη νοιώθουν πως η ύπαρξή τους απειλείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το φεντεραλιστικό όραμα πολλών ομάδων στο εσωτερικό της. Πολλοί λένε πως η ένωση των λαών της Ευρώπης είναι καταδικασμένη ή καταδικαστέα. Κάτι τέτοιο θα το κρίνει μόνο η Ιστορία και θα το σχολιάσει ο ιστορικός του μέλλοντος.
Προς το παρόν με την οικονομική και κοινωνική κρίση που βιώνουν ολοένα και περισσότερες χώρες της ΕΕ η αβεβαιότητα κυριαρχεί και πολλοί λαοί κάνουν στροφή στον συντηρητισμό και τις παραδοσιακές αξίες τους, που για πολλούς απειλούνται. Ολοένα και περισσότερα ακροαριστερά και ακροδεξιά μέτωπα ενισχύονται στις χώρες μέλη, τα οποία θέετουν σε κίνδυνο ολόκληρο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα που με πολλές θυσίες χτίστηκε.
Ωστόσο από τις βασικότερες αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ο σεβασμός του πολιτισμού, της καταγωγής, των ηθών, της γλώσσας και των αξιών όλων των πολιτών της. Όλοι διαφορετικοί και όλοι ίδιοι, είμαστε κάτω από την «στέγη» αυτή.
Χρόνια πολλά Ευρωπαίοι.
www.iefimerida.gr