Μάνα..μητέρα..μαμά..
Η πρώτη λέξη που μαθαίνει ο άνθρωπος..η πρώτη λέξη που ξεστομίζει όταν φοβάται..η πρώτη λέξη όταν μιλά για τα αγαπημένα του φαγητά..η πρώτη λέξη όταν είναι ασιδέρωτα τα ρούχα του..η πρώτη λέξη όταν χάνει κάτι.. Βέβαια και η μάνα συνθέτει κάτι τρομερούς μονολόγους με πρώτο το όνομα μας  σε περίεργες φάσεις όπως όταν πέσουμε και ματώσουμε το γόνατό μας, όταν χύσουμε το γάλα στο χαλί, όταν πάρουμε βαθμούς, αλλά και αργότερα όταν γυρνάμε ξενυχτισμένοι στο σπίτι, μόλις πάμε να κοιμηθούμε, όταν ανοίγουμε το ψυγείο….
Μπορώ να πω ότι εμείς οι έλληνες έχουμε μία ιδιαίτερη και ίσως ιδιόμορφη σχέση με τη μητέρα μας..Τώρα μάλιστα που τα δημοσιονομικά μέτρα έχουν στενέψει τα οικονομικά μας περιθώρια η στοργική ή μάλλον καλύτερα «οικονομική» αγκαλίτσα της μαμάς μοιάζει να είναι το μόνο καταφύγιο ενάντια στη ζοφερή πραγματικότητα. Μη έχοντας χρήματα για μια ανεξάρτητη ζωή επιστρέφουμε πίσω..στο σπίτι της κούνιας, των παιδικών καυγάδων, της εφηβείας  μας..στο σπίτι της μαμάς. Εκεί βρίσκεται πάντα η «μητέρα»  σαν άλλη Πηνελόπη, που ανυπομονεί να σφίξει στην αγκαλιά της το σπλάχνο της. Το παιδί εκείνο που ακόμα και στα 40 του θα είναι μωρό για την ίδια. Η μάνα πάντα εκεί λοιπόν..έτοιμη να ακούσει κάθε προβληματισμό μας, κάθε ανησυχία, κάθε φόβο ή άγχος..έτοιμη να μας συμβουλεύσει, ίσως και να μας «μαλώσει» όπως κάποτε για τη σκανταλιά που κάναμε, να μας παινέψει, να μας υποστηρίξει όπως μόνο εκείνη ξέρει.
Τελικά η μαμά είναι μία απλή συγγένεια ή μήπως πολλά περισσότερα; Είναι εξάρτηση; Είναι το προιόν μιας μεγάλης πολυεθνικής που κατασκευάζει πανομοιότυπα καλούπια μαμάδων; Είναι σύμβολο; Ή απλά και μόνο ο γεννήτοράς μας;
Ό,τι και να είναι η μητέρα μας, ένα ξέρω..οτι είναι μάνα. Πολλοί λένε ότι είναι το δυσκολότερο «επάγγελμα» που υπάρχει και ότι ποτέ δε θα το καταλάβει κανείς αν δε έρθει στη θέση τους. Ατάκες του τύπου «η μάνα έχει πάντα δίκιο», «η μανούλα τα ξέρει όλα», «η μαμά το κάνει γιατί σε αγαπάει» είναι σίγουρα παρωχημένες αλλά ίσως δικαιολογούν σε κάποιο βαθμό τις ανησυχίες τους.  Βέβαια και η Μήδεια μάνα ήταν και από την πολύ της την «αγάπη» σκότωσε τα παιδιά της. Στο όνομα της αγάπης γίνονται συνήθως τα μεγαλύτερα λάθη αλλά ας μην εισχωρήσουμε τώρα σε ξένα λημέρια.
Θα μπορούσα να πω ότι η μάνα μοιάζει κατά κάποιον τρόπο με την ακτή της παραλίας. Η ακτή είναι πολύ όμορφη, η θάλασσα που τη βρέχει είναι συνήθως ζεστή, παίζεις άνετα με τα «κουβαδάκια» σου και χτίζεις αμέριμνος «παλάτια στην άμμο». Με άλλα λόγια παρέχει ασφάλεια όσον αφορά τις παλίρροιες και τα μεγάλα κύματα και ξεγνοιασιά. Όμως μπορείς να δεις νέους ωκεανούς αν φοβάσαι μη χάσεις τη θέα της ακτής; Η μαμά μας είναι ο άνθρωπος που μας γεννά, μας θρέφει, μας πλουτίζει με αξίες και αρχές με σκοπό να μας πετάξει στα βαθιά νερά των «ωκεανών» της κοινωνίας χωρίς «μπρατσάκια».
Στις 13 Μαίου  οι μαμάδες έχουν την τιμητική τους αφού γιορτάζουν. Η Αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis διοργάνωσε πρώτη το 1865 ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day και συναντήσεις με το όνομα Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες. Έτσι έγινε λοιπόν η αρχή και κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη γιορτάζουμε τη μανούλα μας. Αρκεί όμως μόνο αυτό για την «καλλιτέχνιδα που εν σοφία μας εποίησε»;
Ως δασκάλα, προτείνω κλείνοντας δύο όμορφες κατασκευές για τη γιορτή της μητέρας τις οποίες μπορούν να κατασκευάσουν όλα τα πλασματάκια για τη μαμά τους. Υπάρχουν πολλές ιδέες που σε συνδιασμό με τη φαντασία μπορούν να δημιουργήσουν αριστουργήματα.
Πρώτη κατασκευή: Φτιάξτε μία πίτα από πηλό με το αποτύπωμα του χεριού σας και διακοσμήστε την με πολύχρωμες χάντρες.  Χαράξτε επίσης πάνω στον πηλό πριν στεγνώσει ότι θέλετε να πείτε στη μαμά σας μαζί με την ημερομηνία. Θα μείνει για πάντα!
Δεύτερη κατασκευή: Ζωγραφίστε την μαμά και ντύστε την με ρούχα από χαρτί περιτυλίγματος. Στο πίσω μέρος του χαρτιού μη ξεχάσετε να γράψετε μια ευχή και ότι άλλο θέλετε για τη γιορτή της μητέρας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Δήμητρα Σιαχάμη

Τελειόφοιτη Παιδαγωγικού Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Αθηνών
Email:dimitra.s1990@gmail.com