Ως γνωστόν, τα φλάμπουρα είναι μικρά λάβαρα με άκρες που απολήγουν σε δύο γλώσσες. Είναι πολεμικά λάβαρα και τα κρατούσε περήφανα το ιππικό μπροστά στη μάχη. Εξ ου κατά πάσα πιθανότητα και το επώνυμο του Φλαμπουράρη, του μέντορα του Τσίπρα.H λέξη «φλάμπουρο» σημαίνει ό,τι και τα «κολοκύθια», όταν κάποιος λέει κάτι άνευ ουσίας ή ανόητο.

Ο Φλαμπουράρης ανόητος δεν είναι, αλλά βγήκε πρωί-πρωί και είπε μια-δυο ανοησίες στο Mega. Με το πάντοτε μειλίχιο ύφος του, πολύ ήρεμα, είπε ότι οι εκλογές δεν θα προκαλέσουν κανένα πρόβλημα στην οικονομία -πρώτο... φλάμπουρο.

Μέσα στους τελευταίους επτά μήνες έχουμε ζήσει μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση, ένα δημοψήφισμα -που κόστισε περίπου 22 εκατ. ευρώ και οδήγησε στους ελέγχους κεφαλαίων, σε plan B, σε συμβούλους Βαρουφάκη που τους χρυσοπληρώσαμε, σε δραχμολαγνία και όλα τα χαριτωμένα που γνωρίσαμε, για να μην πούμε για τα μυαλά-πουρέ του λαού που έμεινε να αναρωτιέται αν ψήφισε βάσει του ερωτήματος ή αν ψήφισε βάσει των επιθυμιών του Σόιμπλε που περιέργως συμπίπτουν με της αριστερής πλατφόρμας- και τώρα, ύστερα από περίπου επτά μήνες, η ελληνική μας δημοκρατία γέννησε πρόωρες εκλογές, όπως όλα δείχνουν. 

Θα πείτε, οι εκλογές είναι μονόδρομος, έτσι που έγιναν τα πράγματα ή έτσι που τείνουν να γίνουν. Όμως, κύριε Φλαμπουράρη μας, δεν είναι «περίπατος στο πάρκο» ακόμα μία εκλογική διαδικασία. Ας παραδεχόταν ότι οι εκλογές ενδεχομένως είναι αναγκαίες, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει, κατά τον ίδιο, να λάβει 162 ψήφους εμπιστοσύνης και όχι 151 και ότι εν μέσω τέτοιας οικονομικής κρίσης το πλήγμα για την οικονομία σε μικρο- και μακρο- επίπεδο θα είναι μεγάλο. Δεν είναι τόσο δύσκολο να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Εδώ που φτάσαμε, δεν χρειάζεται να είμαστε πάντοτε καθησυχαστικοί, να το παίζουμε ότι δεν τρέχει κάστανο και να αρνούμαστε την πραγματικότητα.

Δεύτερο φλάμπουρο: η Ζωή δεν θα κάνει κόμμα, διότι οι κομματικοί αρχηγοί δεν γίνονται διά τηλεοράσεως. Και αμέσως μετά: ο κ. Τσίπρας ήταν μέσα στους αγώνες από μικρό παιδί. Ναι. Και διά τηλεοράσεως ήταν στους αγώνες από μικρό παιδί. Είχε δώσει, λέει, εκείνους τους περίφημους αγώνες τότε στις καταλήψεις για την Παιδεία. Διά τηλεοράσεως, υπενθυμίζουμε, όταν 16-17 ετών είχε γίνει μόνιμος θαμώνας του Mega. Και μπορεί να πονάει, μπορεί η Ζωή να έχει υπερβεί τα εσκαμμένα, αλλά στάθηκε στο ύψος της άποψής της και της γνώμης της όσο ελάχιστοι εκεί μέσα. 

Ο Φλαμπουράρης ξέρει ότι η Ζωή δεν θα κάνει κόμμα. Η Ζωή δεν είναι Αλέξης, και ο Αλέξης για τη Ζωή δεν είναι Αλέκος (Αλαβάνος, αν θυμάστε πόσα ωραία επιφύλαξε το «γελαστό παιδί»-σημερινός Πρωθυπουργός για τον τότε μέντορά του)...

Τρίτο φλάμπουρο: «Δεν έχει ξαναγίνει αριστεροί βουλευτές να ρίξουν αριστερή κυβέρνηση». Ενώ έχει ξαναγίνει αριστερή κυβέρνηση να φέρνει μέτρα υφεσιακά... Ας βγάλουμε έξω τους προσδιορισμούς που ελάχιστη σημασία έχουν. Έχει ξαναγίνει βουλευτές να ρίχνουν κυβέρνηση και τέλος. Και είναι αδιανόητο να γίνει κάτι τέτοιο, κατά τον Φλαμπουράρη μας, στην Αριστερά της πολυφωνίας, των συνιστωσών και των πολλών απόψεων που, παρεμπιπτόντως, τα μέλη της αν μη τι άλλο συζητούν δημόσια και βγάζουν τα... άπλυτά τους στη φόρα δίχως φόβο; 

Αλλά ξεχάσαμε: ο Φλαμπουράρης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διάλυση -όσο ήταν δυνατόν- των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να γίνει ενιαίο κόμμα...

Από την άλλη, χρειαζόμαστε ισχυρή πλειοψηφία για να «περάσουν» όλα τούτα που φέρνει το μνημόνιο. Το «πρώτη φορά» αριστερό μνημόνιο. Δεν έχει ξαναγίνει αριστερή κυβέρνηση να περνά τέτοια μέτρα λιτότητας. Να τα λέμε κι αυτά. Και θα κωλώσουν αριστεροί βουλευτές να ρίξουν αριστερή κυβέρνηση; Για πάμε να αναρωτηθούμε κιόλας: ποια αριστερή κυβέρνηση;

Σε περιόδους κρίσης, τα κράτη οδηγούνται στις κάλπες πολλές φορές. Σε μια τέτοια περίπτωση ζούμε. Καλό είναι να σταματήσουμε με τα φλάμπουρα και τα κολοκύθια, να τα θέλουμε όλα δικά μας, πίτες ολόκληρες και σκύλους χορτάτους.

Και το φλάμπουρο-κερασάκι: είπε ο Φλαμπουράρης ότι η κυρά-Τασία είναι η μοναδική υπουργός που δεν έχει κάνει μπάνια φέτος. Δηλαδή, αυτό τώρα είναι επιχείρημα ότι δουλεύει το υπουργείο ή το υπερβολικά αισιόδοξο πλάνο της υπουργού για το μεταναστευτικό; Δύο χιλιάδες κόσμος στο λιμάνι της Κω, χωρίς καμία υποδομή. Δεν πάτε κατά 'κεί αντάμα οι δυο σας για ένα μπανάκι;