Πολιτιστική ποιας Ευρώπης;

Time to read
less than
1 minute
Read so far

Πολιτιστική ποιας Ευρώπης;

Φεβρουάριος 26, 2016 - 12:52

Την ώρα που Πεδίον του Άρεως, πλατεία Βικτωρίας, Πειραιάς, όλο το Αιγαίο, οι Εθνικές οδοί έχουν γεμίσει από δύστυχους πρόσφυγες και μετανάστες που επιθυμούν να περάσουν στην Ευρώπη και η Ευρώπη δεν τους αφήνει, την ώρα που το ελληνικό κράτος και οι Έλληνες πολίτες κάνουν ό,τι μπορούν για να καλύψουν τις ανάγκες τους, την ώρα που ανακαλέσαμε την πρέσβυ από την Αυστρία επειδή τα Δυτικά Βαλκάνια και η Βιέννη μας έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, την ώρα που βυθιζόμαστε, μπλεγμένοι λόγω θέσης ανάμεσα στα συμφέροντα των ισλαμιστών, των Δυτικών, των ανεκδιήγητων Τούρκων, των Βαλκανίων, των ΗΠΑ, αυτή την ώρα δεκατέσσερις πόλεις στην Ελλάδα αναμένουν το μήλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης.

Ποιας Ευρώπης;

Η μόνη σοφή κίνηση, θα ήταν να τελειώναμε μια για πάντα με Πολιτιστικές, Νομπέλ και άλλες αηδίες. Ας κατεβούν συντονισμένα όλοι οι δήμαρχοι που περήφανα κατέθεσαν τις υποψηφιότητες των πόλεών τους για να φάνε ορισμένα γραφεία καλλιτεχνικών διευθυντών και λοιπών άχρηστων ολίγον δημοτικό χρήμα και να αποσύρουν τις υποψηφιότητες, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το γεγονός ότι η Ευρώπη κατάντησε την Ελλάδα χωματερή, αφενός, και αφετέρου επειδή Ευρώπη -ας το πάρουμε απόφαση- δεν υπάρχει. Τώρα, έστω, την ύστατη ώρα. Συμβολικά, για το γαμώτο.

Όπως πάει το πράμα, καθώς οι διακινητές δρουν ανενόχλητοι και οι προσφυγικές ροές αυξάνονται, θα κλειστούμε εκτός συνόρων και θα τρέχουμε να βγάλουμε διαβατήρια για να ταξιδέψουμε ως την Ιταλία. Και εμείς καρδιοχτυπάμε για το αν την τετράδα των τελικών υποψηφίων;

Ας στηθούμε απόψε, λοιπόν, να δούμε τον Παυλή ή τον Μπέο ή τον Γκιώνη, τον Μώραλη, τον Χατζηδιάκο να πανηγυρίζουν όπως η Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη -θυμάστε; με τα χεράκια τα τροφαντά, τότε που ακόμα φαίνονταν οι εκφράσεις του προσώπου της- το πάλαι ποτέ 2004 που μας κόστισε 20 δισ. ευρώ και μας άφησε ωραιότατες εγκαταστάσεις για να φιλοξενήσουμε τους μετανάστες το 2016.

Αυτός ο λαός δεν μαθαίνει ούτε με τον σκληρό τρόπο, τελικά.