Του Ανδρέα Πουλά, Βουλευτή Αργολίδας του Κινήματος Αλλαγής

Με ιδιαίτερη ικανοποίηση διάβασα πρόσφατο άρθρο σε γνωστή ιστοσελίδα της Αργολίδας που επαναφέρει στη δημόσια συζήτηση την πρόταση για την ανέγερση ενός ενιαίου νοσοκομείου στο Νομό. 

Η πρόταση αυτή, που διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1985, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και ταυτίζεται με την προεκλογική μου δέσμευση στους πολίτες της Αργολίδας για ένα ενιαίο γενικό νοσοκομείου.

Όσοι  εργαζόμαστε στις δομές του Εθνικού Συστήματος Υγείας στην Αργολίδα γνωρίζουμε καλά ότι οι διχαστικές λογικές, που δεν εδράζονται στη λογική, αλλά σε μία γραφική ανάγνωση του παρελθόντος δεν μπορεί να είναι ανάχωμα στην πρόοδο και κυρίως στην καλύτερη εξυπηρέτηση των ασθενών όμορων πόλεων, αλλά και ενός ολόκληρου νομού.  

Είναι ευρέως αποδεκτό ότι κάτι δεν πάει καλά στην υγειονομική περίθαλψη της Αργολίδας εδώ και καιρό.  Δύο νοσοκομεία σε ακτίνα 12 χιλιομέτρων σε διπλανές πόλεις, που δεν διαθέτουν όλες τις κλινικές, όπου οι κλίνες δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες όλου του νομού, που κάθε ένα εφημερεύει στις μισές ειδικότητες, με ελλιπή χειρουργεία για τις ανάγκες των ασθενών, που λειτουργούν στηριζόμενα κυρίως στο φιλότιμο των εργαζομένων τους. Στην κατάσταση αυτή έρχεται να προστεθεί και ένα άνευ προηγουμένου υγειονομικό αλαλούμ με την διακομιδή των ασθενών στα Τριτοβάθμια Νοσοκομεία της Αττικής και οι δυσλειτουργίες που είναι απόρροια ενός παρωχημένου οργανωτικού μοντέλου που εφαρμόζεται στο ΕΣΥ την ώρα που οι εξελίξεις της τεχνολογίας και οι ανάγκες των πολιτών απαιτούν έναν ευρύ εκσυγχρονισμό του συστήματος. Την κατάσταση επιδεινώνει το γεγονός ότι το Νοσοκομείο Ναυπλίου, ευρισκόμενο εντός του οικιστικού ιστού,  δεν έχει δυνατότητα περαιτέρω κτιριακής επέκτασης και νεών υποδομών. Το δε, Νοσοκομείο Άργους διαθέτει μεν περιορισμένη δυνατότητα επέκτασης, η οποία όμως θα ενταχθεί αναπόφευκτα σε μία ανούσια και γραφική διαπάλη, ενώ η όποια επέκταση θα αποτελέσει ημίμετρο σε σχέση με τα πολλαπλά και αναμφισβήτητα οφέλη ενός νέου και σύγχρονου νοσοκομείου.

Τα προβλήματα αυτονόητα  θα αμβλυνθούν με την πρόβλεψη μίας ενιαίας δομής, που θα αντικαταστήσει τα δύο υπολειτουργούντα νοσοκομεία και θα τα συγχωνεύσει σε ένα νέο «Γ.Ν.Αργολίδας» με ικανό αριθμό κλινών, με οργανωμένες εφημερίες, με Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, με νέο κτίριο και σύγχρονο εξοπλισμό.

Για την ώρα το οικόπεδο στη Δαλαμανάρα περιμένει να αξιοποιηθεί με συναπόφαση των δήμων Άργους-Μυκηνών και Ναυπλίου καθώς και της Περιφέρειας Πελοποννήσου ως κυρίων του οικοπέδου και του Υπουργείου Υγείας. «Λεφτά υπάρχουν»  όπως αδιάθετα κονδύλια από το ΕΣΠΑ Πελοποννήσου, που μπορούν να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση αυτή, ενώ υπάρχει και η επιλογή της ΣΔΙΤ. Δωρεές είναι δυνατό να συγκεντρωθούν από ιδρύματα και ιδιώτες, εάν υπάρχει ένα σαφές σχέδιο και  χρονοδιάγραμμα υλοποίησης, μελέτη και κυρίως πολιτική βούληση, όπως έχει συμβεί με τις δωρεές του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την κατακευή των Νοσοκομείων της Κομοτηνής και της Σπάρτης. 

Ένα νέο ενιαίο γενικό νοσοκομείο θα μπορέσει να ασκήσει αποτελεσματική δευτεροβάθμια περίθαλψη με τεράστιο οικονομικό όφελος λόγω ορθολογικότερης κατανομής πόρων και της περιστολής δαπανών από το κλείσιμο των δύο νοσοκομείων. Τα κτίρια αυτά δε, μπορούν να αξιοποιηθούν από άλλους δημόσιους φορείς που σήμερα δαπανούν μεγάλα ποσά ετησίως σε ενοικιάσεις κτιρίων, εξοικονομώντας χρήματα για το δημόσιο ταμείο. Η υγεία στην Αργολίδα θα αναβαθμιστεί ουσιαστικά, ανακουφίζονταν χιλιάδες συμπολίτες και επισκέπτες που καθημερινά ζητούν ποιοτικές παροχές υγείας και είναι αναγκασμένοι να ψάχνουν λύσεις απελπισίας. 

Θεωρώ αυτονόητο ότι η πρόταση της δημιουργίας ενός Γ.Ν.Αργολίδας θα πρέπει να έχει την υποστήριξη όλων των κοινωνικών, συνδικαλιστικών, δημοτικών και περιφερειακών φορέων και των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων του Νομού. Όπως εξίσου αυτονόητο θεωρώ ότι η κατασκευή ενός νέου νοσοκομείου θα πρέπει να ενταχθεί σε ένα νέο υγειονομικό σχεδιασμό, με λειτουργικές δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας σε όλο το Νομό. Η δημόσια υγεία πρέπει να αντιμετωπιστεί με φρέσκια ματιά, όχι ως συμπλήρωμα των μεγάλων ιδιωτικών νοσοκομείων των Αθηνών, όχι ως το αποκούμπι του φτωχού και οικονομικά εξαντλημένου πολίτη, αλλά ως θεμέλιο του κράτους πρόνοιας, που αναπτύσσεται δυναμικά με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες του πληθυσμού. 

Άρα η  ίδρυση ενός ενιαίου Γ.Ν.Αργολίδας είναι ζήτημα πρώτιστα τόλμης, αποφασιστικότητας  και γνώσης των προβλημάτων. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάνουμε άλλο χρόνο.