Με αφορμή σημερινό σχόλιο για το Διομήδη σε γνωστή βοθροφυλλάδα, θέλω να καταθέσω μερικές σκέψεις...

Κάποιοι θα πρέπει να μάθουν ότι, όταν υπηρετείς μια ιδέα όπως ο Διομήδης, δεν ζητάς ποτέ ανταπόδοση γι αυτό.
Σου αρκεί μια γωνίτσα στην κερκίδα, με την αδρεναλίνη σου να ανεβαίνει.

Στον αιφνιδιασμό του Λέφα, στην απόκρουση του Παπαντωνόπουλου, στο πέναλτι του Χαντελη, στη νίκη αλλά και στην ήττα, στη χαρά αλλά και στην πίκρα.

 
Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που έχω ζήσει όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές του Διομήδη τα τελευταία 17 χρόνια.

Από τότε που ο Τάκης και ο Δημήτρης Ρέντας και ο Κώστας Βλαχοσπύρος με έκαναν μέλος αυτής της υπεροχής παρέας, της οικογένειας του Διομήδη.

Ζήσαμε την αγωνία της Α2, τα μπαράζ της παραμονής με τον ΠΑΟΚ, τα πέτρινα χρόνια, αλλά και τους πανηγυρισμούς για την πρώτη ευρωπαϊκή έξοδο στην Καλαμαριά, το πρώτο ευρωπαϊκό ματς στο Λουξεμβούργο, το πρώτο πρωτάθλημα, το Ευρωπαϊκό κύπελλο στην Τουν, αλλά και τα δύσκολα τελευταία χρόνια που δώσαμε μάχη για να κρατήσουμε ζωντανή την ομάδα.

 
Ζήσαμε όμως και τα παιδικά μας, τα εφηβικά μας, τα μίνι μας να φοράνε το Λύκο στην καρδιά και να μας κάνουν περήφανους και χαρούμενους.

Κλάψαμε και γελάσαμε πολύ αυτά τα χρόνια.

 
Είμαι πολύ περήφανος που έβαλα μαζί με πολλούς άλλους ένα λιθαράκι, για να γίνει ο Διομήδης μια μεγάλη ομάδα και το Άργος μια πόλη σταθμός για το Ελληνικό Handball.

Επιμένω όμως να αγνοώ τους περαστικούς...
Αυτούς που περνούν και δεν ακουμπούν το θρύλο του Λύκου...
Αυτούς που νομίζουν ότι σε αυτή την ομάδα είμαστε εμείς και οι άλλοι και μπορούν να μας διχάσουν...
Αυτούς που θεωρούν ότι, αν μπορούν να πληρώσουν στη δύσκολη στιγμή, είναι ιδιοκτήτες...
Αυτούς που έρχονται για να πάρουν την χρυσοπράσινη σκόνη της ομάδας μας...

Ακούστε λοιπόν αθλητικοί γυρολόγοι που ζητιανεύετε καμιά επιτυχία...

Οι ιδέες δεν έχουν ιδιοκτήτες, οι θρύλοι δεν πουλιούνται και φυσικά ούτε αγοράζονται.

Ανήκουν σε ολόκληρη την πόλη.

Ανήκουν στο άθλημά μας, το handball, που μέχρι χτες επιδεικτικά αγνοούσατε.

Ανήκουν σε όλους αυτούς που ξεχύθηκαν στους δρόμους το 2012 για να πανηγυρίσουν το Ευρωπαϊκό.

Ανήκουν στους αθλητές μας, από την πρώτη ομάδα μέχρι τα μίνι μας, που ματώνουν για τη φανέλα με το Λύκο στη καρδιά...

Ανήκουν στους γονείς που εμπιστεύονται τα παιδιά τους στην ομάδα θρύλο της πόλης...

Ανήκουν σε όλους εμάς που περιμένουμε το Σάββατο για να αποθεώσουμε τους Λύκους μας...

Αν θέλετε λοιπόν να βοηθήσετε, χωρίς προαπαιτούμενα και αποκλεισμούς, είστε όλοι καλοδεχούμενοι στην οικογένειά μας...

Γιατί ο Διομήδης ανήκει σε όλους όσους αγαπούν πραγματικά αυτήν την ομάδα...

Γιατί "ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΛΥΚΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΛΥΚΟΣ"...

ΤΑΣΣΟΣ ΧΕΙΒΙΔΟΠΟΥΛΟΣ