Μια από τις πιο φημισμένες πόλεις της μυθολογίας και της ιστορίας είναι το Άργος μας. Τόσο σπουδαία ήταν η πόλη και ηγεμονικός ο ρόλος της, που από το όνομά της όλοι οι Έλληνες αποκαλούνταν Αργείοι. Και δεν ήταν τυχαίο αυτό, καθώς οι βασιλικές οικογένειες των πόλεων κρατούσαν από το Άργος, κάτι που το είχαν προς τιμήν τους.
Όχι μόνο στην Ελλάδα. Τα κλαδιά της ηγεμονίας της είχαν φτάσει μέχρι την Περσία, της οποίας ιδρυτής φέρεται ο γιός του Περσέα Πέρσης. Μάλιστα ο τελευταίος σάχης του Ιράν Ρεζά Παχλεβί ήταν περήφανος που ο οίκος του των Αχαιμενιδών καταγόταν από τους γόνους του Περσέα. 
Πρώτος βασιλιάς του Άργους αναφέρεται ο Ίναχος, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο ποταμός που περνούσε μπροστά από τα τείχη της πόλης, γιος του Ωκεανού (ωκεανό οι αρχαίοι ονόμαζαν τη Μεσόγειο) και της Τέθητας.. Κόρη του Ίναχου ήταν η Ιώ, πρώτη ιέρεια της Ήρας, της οποίας είχε πάρει το μέρος ο Ίναχος στη διαμάχη της με τον Ποσειδώνα. Η Ιώ ήταν αυτή που ίδρυσε το πρώτο ιερό της Ήρας, το Ηραίο, μεταξύ των Μυκηνών και της Τίρυνθας. Για κακή της τύχη όμως την ερωτεύτηκε ο Δίας (και αυτήν, κατά την μυθολογία, όπως και τόσες άλλες), με αποτέλεσμα η Ήρα να τη μεταμορφώσει σε άσπρη αγελάδα, στην οποία μάλιστα έστειλε και μια μύγα, που την τσιμπούσε την καημένη συνέχεια, και δεν έβρισκε τόπο να σταθεί, στην οποία όμως ο Δίας έστειλε ένα τέρας να τη φυλάει, τον Άργο. Μεγάλο μέρος των περιπλανήσεών της πέρασε στα δυτικά παράλια της Δυτικής Ελλάδας, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της περιοχής να δώσουν το όνομά της στο Ιόνιο Πέλαγος.
Ένας ακόμα σπουδαίος βασιλιάς ήταν ο Δαναός, ο οποίος ήρθε από την Αίγυπτο για να αποφύγουν οι κόρες του, πενήντα τον αριθμό, να παντρευτούν τους γιους του αδερφού του Αίγυπτου. Αυτές, με εντολή του πατέρα τους, τη νύχτα του γάμου σκότωσαν τους υποψήφιους γαμπρούς τους και όλοι μαζί δραπέτευσαν στο Άργος. Από το έγκλημα εξαγνίστηκαν αργότερα παίρνοντας ως συζύγους τους νικητές των γυμνικών αγώνων. Από τον Δαναό πήραν το όνομά τους οι Αργείοι κατά την εποχή του Ομήρου (γνωστή η φράση στην Ιλιάδα «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες», όταν ο Λαοκόωντας αντίκρισε έξω από τα τείχη της Τροίας τον Δούρειο Ίππο). Στο ίδιο επίσης έπος αποδίδεται στον ήρωα από την Αρκαδία Στέντορα η φράση «αιδώς Αργείοι», προσπαθώντας με τη δυνατή φωνή του (ίση σε ένταση με τη φωνή πενήντα ανδρών, εξ ου και η φράση «στεντόρεια φωνή»), με την οποία προσπάθησε να αναζωπυρώσει το θάρρος τους μετά την αποχώρηση του Αχιλλέα από τις μάχες.
Κατά τους ιστορικούς χρόνους, και αφού στην περιοχή έχουν κατέβει πια οι Δωριείς, το Άργος χάνει τον κυρίαρχο ρόλο του και συχνά μπλέκει σε πολέμους με τους μεγάλους αντιπάλους του, τους Σπαρτιάτες. Η αντιπαλότητα αυτή τους οδήγησε πολλές φορές σε συμμαχίες με την άλλη μεγάλη πόλη της εποχής, την Αθήνα, χωρίς, στο τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου, να έχουν τα οφέλη που επεδίωκαν, καθώς ο πόλεμος έληξε με ήττα των Αθηναίων. Αργότερα, και αφού μεσολάβησε ακόμα μια φάση παρακμής κατά την περίοδο της μακεδονικής ηγεμονίας, το Άργος αναλαμβάνει και πάλι σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Αχαϊκή Συμπολιτείας, της οποίας μάλιστα για μια περίοδο γίνεται και πρωτεύουσά της. Το 146 π.Χ. στη μάχη κατά των Ρωμαίων στην Κόρινθο η Αχαϊκή Συμπολιτεία ηττάται και το Άργος υποτάσσεται μαζί με τις άλλες πόλεις της συμμαχίας.
Την πόλη θα τη συναντήσουμε αργότερα κατά τους βυζαντινούς χρόνους να γνωρίζει νέα ακμή και να γίνεται μητρόπολη. Κατάφερε μάλιστα σημαντικές νίκες απέναντι στους Γότθους και στους Φράγκους, μέχρι να υποταχθεί, κατά την τελευταία Σταυροφορία, και να αποτελέσει μέρος του Δουκάτου των Αθηνών.
Τη μεγαλύτερη δοκιμασία της πέρασε από τους Τούρκους, οι οποίοι το 1397 τη λεηλάτησαν και αργότερα, το 1500, καταλήφθηκε και πάλι, αλλά αυτή τη φορά η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική: Οι κάτοικοί της σφαγιάστηκαν και στην πόλη μεταφέρθηκαν Αλβανοί. Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια, μέχρι οι Αργείοι που είχαν διαφύγει και οι απόγονοί τους να επιστρέψουν στις πατρογονικές εστίες τους και να δώσουν πάλι στην πόλη τον χαρακτήρα της. Έτσι, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην επανάσταση του 1821 και, μέχρι το 1829, φιλοξενούσε την πρώτη ελληνική Βουλή.
                                                                                     ΓΡ.Ρ.