Η Υγεία αποτελεί αναμφισβήτητα το πολυτιμότερο και ακριβότερο αγαθό μας. Οι  δαπάνες γι’ αυτήν παρουσιάζουν σε παγκόσμιο επίπεδο αυξητική τάση 4% περίπου ετησίως. Η διαμόρφωση νέων πολιτικών και η αποδοχή τους είναι έργο εξαιρετικά δύσκολο, μακροχρόνιο και προσκρούει συχνά σε ισχυρά και οργανωμένα συμφέροντα, που πολεμούν κάθε αλλαγή.
Δεν είναι τυχαίο πως στις ΗΠΑ μόλις πρόσφατα υιοθετήθηκε η δημιουργία ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας, εν μέσω σοβαρών διαφωνιών και αντιδράσεων, ενώ στην ΕΕ γίνεται μεγάλη προσπάθεια για την αναμόρφωσή τους.
Στη χώρα μας για την Υγεία δαπανούσαμε μέχρι πρόσφατα σχεδόν το 10% του ΑΕΠ, ξοδεύαμε το διπλάσιο ποσοστό του οικογενειακού εισοδήματος απ’ ότι πριν τριάντα χρόνια για την υγεία μας και διαθέταμε τετραπλάσια αν όχι πενταπλάσια ποσά για φάρμακα στο ίδιο διάστημα. Οι συνολικές δαπάνες για την Υγεία αυξάνονταν με ρυθμό 6-7% σε ετήσια βάση και είναι κοινά αποδεκτό ότι το σύστημα Υγείας δεν λειτουργεί επαρκώς. Οι πολίτες είναι δυσαρεστημένοι από τη δημόσια περίθαλψη και η ανασφάλειά τους είναι μεγάλη για τους ίδιους και την οικογένειά τους.
Η δημόσια Υγεία στη χώρα μας δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί με τα πλέον μελανά χρώματα. Κακή ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών, διαφθορά και δωροδοκία, ταλαιπωρία και καθυστερήσεις, υπερτιμολογήσεις ιατρικών υλικών, πολυφαρμακία και σπατάλη, συνθέτουν ένα απογοητευτικό σκηνικό, παρά τις σοβαρές προσπάθειες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, που διαθέτει ποιότητα και ανταποκρίνεται στα καθήκοντα του με αυταπάρνηση πασχίζοντας να συντηρηθεί με συνεχώς συρρικνούμενους μισθούς.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα η Υγεία αντιμετωπίστηκε κυρίως με επικοινωνιακά και άλλα κριτήρια, χωρίς να έχουν γίνει ουσιαστικές τομές. Για να αποκτήσουμε επιτέλους ποιότητα στις παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας, πρέπει να αποδεχτούμε και να θεσμοθετήσουμε μια σειρά από αρχές, τις οποίες θα στηρίξουμε και θα υλοποιήσουμε σε βάθος χρόνου με αποφασιστικότητα. Με λιγότερα χρήματα πρέπει να κάνουμε πολλά περισσότερα για να αποκτήσουμε ένα αξιόπιστο και ποιοτικό σύστημα, δημόσιο και ιδιωτικό, με ορίζοντα την επόμενη γενιά, που θα λειτουργεί σαν ενιαίο σύνολο.
Η υλοποίηση βασικών αρχών, όπως το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή ιατρού για τους ασφαλισμένους των Ταμείων, το ηλεκτρονικό ιατρικό ιστορικό και η διασφάλιση του απορρήτου, η άμεση θεσμοθέτηση του οικογενειακού ιατρού, η καθολική και δωρεάν πρόσβαση στην πρόληψη και προαγωγή της Υγείας, και η κατ’ επέκταση αποσυμφόρηση των νοσοκομείων, αποτελούν τη βάση μιας ποιοτικής και ουσιαστικής μεταρρύθμισης. Μόνο τότε μπορούμε να πούμε ότι πετύχαμε στην προσπάθειά μας.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», στις 21/3/2012