Κάποτε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και όλα φανερώνονται. Σε σχέση με τη Βόρεια Μακεδονία και τη Συμφωνία των Πρεσπών, αυτό που... φανερώθηκε μόνο τιμή δεν περιποιεί στην εξωτερική μας πολιτική και στη διπλωματία μας.
Καταλήψεις γίνονται σε πρωτοκλασάτα πανεπιστήμια για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Στη χώρα μας, εκείνοι που μέμφονται τους δικούς μας φοιτητές οι οποίοι κάνουν καταλήψεις για «ψύλλου πήδημα», όπως λένε, όπως τα εργασιακά δικαιώματα, την ενίσχυση της έρευνας και τις προσλήψεις προσωπικού στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και άλλα.. ήσσονος σημασίας ζητήματα, έζησαν τις ημέρες να δουν καταλήψεις σε μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα, που λειτουργούν υποδειγματικά και στα οποία τέτοια «αίσχη» δεν είχαν συμβεί ποτέ.
Ω, Παίδες Ελλήνων, τι είδαμε και φέτος στον διαγωνισμό της Eurovision! Κακόγουστο πορνό, μαζί με διαβόλους, θεάματα ακατάλληλα δι' ανηλίκους ως προς το ένα σκέλος, αχαρακτήριστα ως καλλιτεχνικές, υποτίθεται, δημιουργίες ως προς το άλλο...
Ξεκίνησα να βλέπω τον διαγωνισμό και είπα να μην είμαι τόσο αρνητικός, διότι υπάρχει και το χάσμα των γενεών από τα αρχαία χρόνια του Σωκράτη μέχρι σήμερα. Ως αρχαίος Έλληνας έχω δει στα χρόνια μου διονυσιακές εκδηλώσεις, αρκετές παραστάσεις με σάτυρους του Αριστοφάνη αλλά και ερωτευμένους Ιερολοχίτες, οπότε δεν σοκάρομαι εύκολα.
Οι συμπεριφορές του Έλληνα πρωθυπουργού και της ελληνικής κυβέρνησης σε όλα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι πλέον εκτός ορίων κατανόησης κάθε σκεπτόμενου Έλληνα, ο οποίος διερωτάται: Tι συμβαίνει; Που πάμε; Γιατί γίνονται όλα αυτά;
Ζούμε σε μια πραγματικότητα κάλυψης - απόκρυψης.
Άφθαστη έννοια η αλήθεια, ουτοπία η δικαιοσύνη.
Ω, παίδες Ελλήνων, ίσοι είμαστε μόνο απέναντι στον θάνατο.
Υποχρέωση της Δημοκρατίας μας βέβαια -πόσο ρομαντική είναι η Δημοκρατία ως έννοια, αφήστε με να το ξέρω καλύτερα...- είναι να είμαστε και όλοι ίσοι όσο είμαστε εν ζωή.
Βέβαια, στη Δημοκρατία μας, υπάρχουμε ημείς, οι κοινοί θνητοί, και οι άλλοι, οι λίγοι ανάμεσά μας που θεωρούν εαυτούς -και τους θεωρούμε κι εμείς, δυστυχώς- ανώτερους.
Είναι προφανές πως κάθε προεκλογική περίοδος στον τόπο μας, με την κυριαρχία των υπερβολών, της εντυπωσιοθηρίας, της εξουσιομανίας και των προσωπικών επιθέσεων, δεν προσφέρεται για πολιτική αντιπαράθεση με στέρεα επιχειρήματα και λογικές προσεγγίσεις. Η παραπάνω διαπίστωση αφορά, ιδιαίτερα, στα μείζονα προβλήματα της δημόσιας υγείας, που, όμως, επηρεάζουν καθοριστικά θεμελιώδη δικαιώματά μας στη ζωή.
Ω, παίδες Ελλήνων, δεν γνωρίζω αν το γνωρίζετε, αλλά έχει ξεσπάσει ένας «πόλεμος της κολυμπήθρας» με αφορμή τις ευρωεκλογές.
Πρώτος ο Στέφανος Κασσελάκης αποκάλυψε, λέει, στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο ότι την ώρα της βάπτισής του εμφανίστηκε ένας σταυρός από λάδι στην κολυμπήθρα.
Θαύμα! Θαύμα!
«Με βάφτισε ο Άγιος Τσαλίκης με τον πατέρα Κύριλλο, και στο νερό σχηματίστηκε ένας σταυρός από το λάδι», είπε ο Στέφανος, και, σύμφωνα με τον ίδιο, ο Άγιος Τσαλίκης είπε στους γονείς του: «Αυτός είτε παπάς θα γίνει, είτε πολύ σπουδαίος».
Τονίζω από την αρχή πως το σημαντικότερο πρόβλημα για την πατρίδα μας, και μάλιστα μακράν όλων των άλλων, είναι η εξοργιστικά αρνητική κατάσταση που παρουσιάζεται στο σύνολο των δομών της δημόσιας διοίκησης, στον στενό και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Με άρθρο του στην «Καθημερινή», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία ζητεί εκλογές και αιτιολογεί τη θέση του αυτή.
