Σίγουρα η ιστορία του τόπου μας, είναι α αυτή που μας διδάσκει κυρίως το ήθος των προγόνων μας. Έτσι λοιπόν, το ArcadiaPortal αποφάσισε, να σας παρουσιάσει μέσα από ενδελεχή έρευνα που διεξήχθη μία απ’ τις σημαντικότερες μάχες, η οποία έλαβε χώρα στην Κυνουρία. Πρόκειται για τη μάχη της Θυρέας ή διαφορετικά μάχη των 600 Λογάδων.

Η Μάχη της Θυρέας ή Μάχη των 600 λογάδων, ήταν η σημαντικότερη μάχη μεταξύ Λακεδαιμονίων και Αργείων για την κυριαρχία στην Κυνουρία, η οποία έγινε το 546 π.Χ. Ο Ηρόδοτος αφηγείται με λεπτομέρειες τα περιστατικά της μάχης εκείνης ηθογραφώντας και τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών και τα πολεμικά ηρωικά έθιμα εκείνης της εποχής. 

Αναλυτικά, τα πρόσωπα και οι συγκυρίες της μάχης:

Ιστορικό και χρονικό της μάχης

Η εν λόγω μάχη συνέπεσε με μία μάχη που διεξαγόταν εκείνη τη περίοδο ανάμεσα σε Πέρσες και Λύδους. Ο Κροίσος, ήθελε τη βοήθεια των Λακεδαιμόνων, όμως αυτοί την ίδια περίοδο μάχονταν τους Αργείους, για το ποιος θα κυριαρχήσει στη Θυρέα, δηλαδή στη σημερινή Κυνουρία.

Τη Θυρέα, βάσει των όσων γνωρίζουμε μέσω του Ηροδότου, την είχαν υπό κατοχή οι Λακεδαιμόνιοι, άνηκε τότε στην Αργολίδα, όπως όλα τα δυτικά μέρη έως και του Μαλέα, τα Κύθηρα και κάποια σημαντικά εδάφη ακόμη, που άνηκαν στους Αργείους.

Με μια πρώτη μετάφραση του ανάλογου χωρίου, οι Αργείοι έτρεξαν για να υπερασπιστούν το έδαφος που τους άρπαζαν, ενώ αφού συνεννοήθηκαν μεταξύ τους, συμφώνησαν να πολεμήσουν τριακόσιοι από κάθε μέρος, και όποιοι υπερίσχυαν αυτοί να γίνουν κύριοι του εδάφους. Οι υπόλοιποι στρατιώτες όμως και απ’ τις δύο πλευρές θα αποσύρονταν στην πατρίδα τους και θα παρέμεναν εκεί κατά τη μάχη και αυτό για να μη βοηθήσουν καθένας τους δικούς του, βλέποντάς τους να χάνουν τη μάχη.

Αφού λοιπόν συμφωνήθηκαν αυτά, παρέμειναν στο πεδίο της μάχης οι «επίλεκτοι» και απ’ τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα και ξεκίνησαν να μάχονται. Όμως ο αγώνας απέβη ισόπαλος, ενώ απ’ τους 600 άνδρες, απέμειναν μόνο τρεις. Ο Αλκήνωρ και ο Χρομίος από τους Αργείους, και ο Οθρυάδης από τους Λακεδαιμονίους. Αυτοί όμως έζησαν, γιατί καθώς νύχτωνε, η μάχη δε συνεχίστηκε.

Οι δύο Αργείοι λοιπόν, θεωρώντας ότι έχουν νικήσει, έτρεξαν στο Άργος, ενώ ο Οθρυάδης, αφού απογύμνωσε τους νεκρούς Αργείους, παίρνοντας τα όπλα τους, στο δικό του στρατόπεδο, έμεινε στη θέση του, χωρίς να φύγει.

Την επομένη κατέφθασαν στον χώρο και οι δύο στρατοί, προκειμένου να πληροφορηθούν το αποτέλεσμα. Οι μεν Αργείοι λοιπόν, τόνιζαν ότι απ’ αυτούς είχαν επιζήσει περισσότεροι, οι δε Λακεδαιμόνιοι, ότι τράπηκαν σε φυγή αφού επέζησαν οι Αργείοι, ενώ ο δικός τους παρέμεινε στο πεδίο μάχης, παίρνοντας μάλιστα και τα όπλα των Αργείων στο μέρος του.

Δεύτερη Μάχη- Νίκη Λακεδαιμονίων

Τέλος, από αυτή τη φιλονικία, ήρθε νέα συμπλοκή και σοβαρή μάχη, κι ενώ έπεσαν πολλοί και απ’ τα δύο μέρη, η μοίρα επεφύλασσε αρνητική έκβαση για τους Αργείους καθώς νίκησαν οι Λακεδαιμόνιοι, στη δεύτερη μάχη.

Έθιμα του Πολέμου σε Αργείους και Σπαρτιάτες

Από εκείνη την εποχή λοιπόν, οι Αργείοι έκοβαν τα μαλλιά τους, ενώ πριν θεωρούσαν απαραίτητη την μακριά κόμη. Εξαιτίας λοιπόν αυτής της αρνητικής έκβασης της μάχης, οι Αργείοι έθεσαν κατάρα, κανένας άνδρας να μην έχει μακριά μαλλιά και καμία γυναίκα να μη φορά χρυσά κοσμήματα, εώς ότου επανακτήσουν τη Θυρέα (Κυνουρία).- να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, μέχρι και το 420 π.Χ, οι Αργείοι είχαν προσκολληθεί στην ιδέα ότι έπρεπε πάση θυσία να κατακτήσουν ξανά τα εδάφη της Θυρέας-.

Οι Λακεδαιμόνιοι από την άλλη έθεσαν εξ ολοκλήρου αντίθετο νόμο, διότι ενώ προηγουμένως δεν άφηναν μαλλιά, μετά τη νίκη τους άρχισαν να «τρέφουν κόμη», όπως μας πληροφορεί ο Ηροδότος. 

Οθρυάδης: Δολοφονήθηκε ή αυτοκτόνησε; Οι δύο επικρατέστερες εκδοχές 

Ο επιζήσας Οθρυάδης ωστόσο, από την πλευρά των Λακεδαιμονίων, που ήταν ο μόνος που επέζησε στην πρώτη μάχη για την κατάκτηση και κυριαρχία της Κυνουρίας, λέγεται ότι επειδή ντρεπόταν να επιστρέψει μόνος στη Σπάρτη, καθώς οι συμπολεμιστές του είχαν σκοτωθεί στο πεδίο της μάχης, αυτοκτόνησε στη Θυρέα. Όμως, σύμφωνα με πληροφορίες του Παυσανία, σκοτώθηκε από τον Αργείο, τον γιο του Αλκήνορος, του ενός δηλαδή απ’ τους δύο επιζήσαντες Αργείους.

Αξίζει να τονιστεί, ότι η Κυνουρία έμεινε υπό την κυριαρχία της Σπάρτης εώς το 338π.Χ, όταν ο Φίλιππος Β’ ο Μακεδών, παρέδωσε την Κυνουρία στους Αργείους.

Επανερχόμενοι λοιπόν, στα όσα συνέβησαν ανάμεσα σε Πέρσες και Λυδούς, και εξετάζοντας το ευρύτερο χρονικό πλαίσιο, όταν έφτασε ο κήρυκας από τις Σάρδεις για να ζητήσει βοήθεια από τους Σπαρτιάτες, επειδή ο Κροίσος είχε πολιορκηθεί, βρήκε τη Σπάρτη σε αυτήν την κατάσταση. Όταν όμως τον άκουσαν οι Σπαρτιάτες, ήταν προετοιμασμένοι και ετοιμοπόλεμοι και έσπευσαν να τον βοηθήσουν. Ωστόσο, δεν πρόλαβαν να προβούν σε βοήθεια καθώς άλλος απεσταλμένος, τους ενημέρωσε ότι η ακρόπολη των Λυδών είχε κυριευθεί και ο Κροίσος συνελήφθη ως αιχμάλωτος. Θεώρησαν λοιπόν αυτήν την εξέλιξη ως μεγάλη δυστυχία και παρέμειναν στη βάση τους, στη Σπάρτη.

Μία σημαντική μάχη λοιπόν, η οποία διεξήχθη π.Χ στον τόπο μας και στην οποία θελήσαμε να «ρίξουμε φως», γνωρίζοντας πόσο σημαντικό είναι να κοινοποιούνται τέτοια ιστορικά γεγονότα μείζονος σημασίας, γεγονότα αξιομνημόνευτα. Γνωρίζοντας, ότι εάν δε σεβαστούμε, δεν αγκαλιάσουμε, δε διαφυλάξουμε και δεν μεταλαμπαδεύσουμε την πραγματική Ιστορία μας, δεν υπάρχει λόγος να σκεφτόμαστε αισιόδοξα και ευοίωνα το μέλλον.

Ευχαριστούμε, όλους όσους συνέβαλαν στις ανωτέρω πληροφορίες, τη Δημόσια βιβλιοθήκη Τρίπολης για το πολύτιμο υλικό της αλλά και όλη την ομάδα του ArcadiaPortal.gr.