Σημεία Συνεντεύξεων του καθ. Γιάννη Μανιάτη

στους Ραδιοφωνικούς Σταθμούς ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ FM 90,1 (Ν. Ευαγγελάτο) και ΣΚΑΙ 100,3 (Π. Τσίμα)

για τη συνεκμετάλλευση των πετρελαίων στο Αιγαίο

Παραπολιτικά FM 90,1

Γ. Μανιάτης: Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι έχουμε έλλειψη σοβαρότητας και ταυτόχρονα τρικυμία εν κρανίω. Είναι ο επιεικέστερος χαρακτηρισμός που μπορεί να αποδώσει κανείς σε αυτά που ακούσαμε από τις Η.Π.Α. δια στόματος του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, κ. Καμμένου. Ορισμένα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, πολύ σοβαρά για την εξωτερική πολιτική της χώρας και ασφαλώς  πολύ σοβαρά για μια συνολική διαπραγμάτευση που κάνει η χώρα όταν προσπαθεί να αναδείξει το γεωπολιτικό της ρόλο.

1. Δεν υπάρχει ο όρος συνεκμετάλλευση όταν δύο κράτη δεν συνορεύουν. Συνεκμετάλλευση έχει νόημα όταν δύο κράτη συνορεύουν, όπως π.χ. πριν 1,5 χρόνο περίπου η Νορβηγία με τη Ρωσία αποφάσισαν μετά από 40 χρόνια διαπραγματεύσεων να συνεκμεταλλευθούν μια θαλάσσια έκταση στον Αρκτικό Κύκλο, ή όπως πρόσφατα η Κύπρος με την Αίγυπτο. Προφανώς, ο κ. Καμμένος δεν εννοεί συνεκμετάλλευση με την Τουρκία. Δεν έχει νόημα η συνεκμετάλλευση με τις Η.Π.Α., ή με οποιοδήποτε άλλο κράτος δεν συνορεύουμε.

2. Τα ζητήματα των  Υδρογονανθράκων είναι ζητήματα που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τους Υπουργούς Εθνικής Άμυνας κανενός κράτους. Έχουν άμεση σχέση με τον Πρωθυπουργό της χώρας, τον Υπουργό Ενέργειας και τον Υπουργό Εξωτερικών και ασφαλώς και με τη Βουλή – το Κοινοβούλιο, το οποίο κυρώνει τις αντίστοιχες συμβάσεις. Πόθεν ορμώμενος ο παντελώς αναρμόδιος κ. Καμμένος διαπραγματεύεται για λογαριασμό της χώρας τα πετρέλαια στο Αιγαίο; Κι εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα για το οποίο πρέπει να τοποθετηθεί απευθείας ο μόνος υπεύθυνος που είναι ο Πρωθυπουργός της χώρας, ο κ. Τσίπρας.

3. Πρόκειται για βασικά ζητήματα διαφάνειας και τρόπου λειτουργίας της Παγκόσμιας Αγοράς πετρελαίου. Αυτά τα ζητήματα ποτέ δε λύνονται με συμφωνίες ανάμεσα σε κυβερνήσεις σε καμία χώρα, ούτε καν στις αφρικανικές χώρες. Υπάρχει ένας Κανονισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προβλέπει διεθνείς διαγωνισμούς, προβλέπει την αντίστοιχη εκμετάλλευση να την παίρνει η Εταιρεία η οποία προσφέρει τα περισσότερα στο κάθε Κράτος μέσα από διαγωνισμούς διαφανείς με πρόβλεψη για περιβαλλοντική προστασία, απασχόληση τοπικού δυναμικού και βεβαίως δεν προλέγει ποτέ κανένας τι ποσοστό θα εκχωρήσει στον συνεταίρο. Από πού κι ως πού λοιπόν προκύπτει το 70% - 30%,  και όχι 60% - 40%, ή 80% - 20%; Όλα αυτά συνιστούν ένα μεγάλο ζήτημα που τίθεται. Σχετίζεται επαναλαμβάνω με τη σοβαρότητα της χώρας κι επηρεάζει πάρα πολύ και τον σε εξέλιξη μεγάλο διαγωνισμό που έχουμε για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο που λήγει η προθεσμία  για την κατάθεση δεσμευτικών προσφορών στις αρχές Μαΐου, σε ένα μήνα από σήμερα.

Δημοσιογράφος: Να προσπαθήσουμε να το δούμε συνολικά. Εικάζω ότι ο Υπουργός Άμυνας μιλάει για το Αιγαίο, γιατί το Αιγαίο έχει τα συμφέροντα και της Τουρκίας, το Ιόνιο είναι διαφορετικό, άρα λοιπόν στην ουσία θα μπορεί να πει κάποιος ότι λέει στους Αμερικανούς «Ελάτε να το  κάνουμε μαζί, να το συνεκμεταλλευθούμε για να βγάλουμε μαζί κάποια χρήματα, γιατί αν είστε κι εσείς εκεί, δεν θα τολμήσουν οι Τούρκοι να κινηθούν».

Γ. Μανιάτης: Και γιατί δεν το λέει στους Ρώσους, ή στους Κινέζους, ή στους Γάλλους, ο κ. Καμμένος εάν είναι σωστό αυτό που λέτε;

Δημοσιογράφος: Προφανώς είναι σωστό αυτό που λέτε. Είναι ένα εύλογο ερώτημα αυτό που θέτετε, ή γιατί δεν κάνει έναν διαγωνισμό γι ’αυτό; Ή γιατί δεν συζητάει με όλους;

Γ. Μανιάτης: Το προφανές και αυτό που κάνει κάθε στοιχειωδώς λειτουργούσα χώρα είναι να κάνει έναν διεθνή διαγωνισμό. Πρώτα απ’ όλα να καταγράψει τι έχουμε. Ξέρετε, δεν υπάρχει διαγωνισμός χωρίς πρώτα να κάνεις τις λεγόμενες σεισμικές έρευνες, να ξέρεις περίπου τι έχεις και στη συνέχεια να βγάλεις διαγωνισμό. Ποτέ δεν διαπραγματεύεσαι επί του αγνώστου…

Δημοσιογράφος: Και προφανώς ο διαγωνισμός θα αφορά Εταιρείες και όχι το αμερικανικό κράτος.

Γ. Μανιάτης: Προφανέστατα. Αυτό είναι το δεύτερο ηχηρό ράπτισμα προς τη χώρα όταν ο κ. Καμμένος είπε ελάτε να συνεργαστούμε «G to G” “Government to Government”, του απάντησε με μεγάλη ευγένεια η Υφυπουργός Εξωτερικών Η.Π.Α. ότι αυτά δεν γίνονται, κι αν θέλετε θα πρέπει να συνεργαστείτε με τις Ιδιωτικές Εταιρείες που έχουμε. Δεν μπορούν οι Η.Π.Α. ως Διοίκηση, ως Κράτος, να συνεργάζονται με άλλο Κράτος για θέματα ερευνών Υδρογονανθράκων.

Δημοσιογράφος: Γιατί πιστεύετε ότι έγινε αυτή η πρόταση από τον κ. Καμμένο;

Η πιο προφανής εξήγηση είναι ότι πρόκειται για παντελή έλλειψη σοβαρότητας, για μια προχειρότητα με την οποία όμως δυστυχώς αντιμετωπίζονται πάρα πολλά εθνικά θέματα. Δεν θέλω να σκεφτώ ότι υπάρχει κάτι βαθύτερο. Νομίζω ότι απλώς είναι η ελαφρότητα του κ. Καμμένου να καίει όλα τα χαρτιά της χώρας.

Θέλω να επαναλάβω ότι όπως δήλωσε και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., επί του ζητήματος αυτού είναι άμεση ανάγκη να τοποθετηθεί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας.

……………………………………………..

(ΣΚΑΙ 100.3)

Δημοσιογράφος: Αν θυμάμαι καλά είχε ξεκινήσει ένας διαγωνισμός για κάποια οικόπεδα εκμετάλλευσης Υδρογονανθράκων και η λήξη του διαγωνισμού πρέπει να πλησιάζει.

Γ. Μανιάτης: Είναι σε εξέλιξη αυτός ο διαγωνισμός. 05 Μαΐου είναι η καταληκτική ημερομηνία για να κατατεθούν οι δεσμευτικές προσφορές για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης.

Δημοσιογράφος: Έχετε εικόνα πού βρίσκεται αυτός ο διαγωνισμός;

Γ. Μανιάτης: Λυπάμαι, αλλά δεν υπάρχει καμία απολύτως εικόνα και το πράγμα έχει μπλεχτεί ακόμη περισσότερο με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων που έχουν πει ότι σκέφτονται να επανεξετάσουν όλο τον διαγωνισμό, δηλ. τις προδιαγραφές του. Αλλά έκτοτε δεν έχει υπάρξει κάποια εξέλιξη και βεβαίως το πράγμα μπλέκει ακόμη περισσότερο με τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Καμμένου στις Η.Π.Α. ο οποίος διαλαλεί ότι θα υπάρξει μια συμφωνία  σε κυβερνητικό επίπεδο.

Δημοσιογράφος: Αυτό σημαίνει ότι αυτός ο διαγωνισμός που είχε ξεκινήσει με πολύ μεγάλη προσπάθεια και είχαν επενδυθεί και πάρα πολλές ελπίδες για έσοδα από αυτό τον διαγωνισμό. Υπάρχει περίπτωση να κριθεί άγονος; Υπάρχει περίπτωση να ναυαγήσει;

Γ. Μανιάτης:  Πρόκειται για ένα ζήτημα για το οποίο έχουν δουλέψει πάρα πολλοί άνθρωποι και στο οποίο έχουν επενδυθεί πάρα πολλές ελπίδες από όλους μας. Αυτό που μπορώ να πω εγώ αυτή τη στιγμή είναι ότι απαιτείται επιτέλους η επίδειξη στοιχειώδους σοβαρότητας, συνέπειας και υπευθυνότητας σε ένα ζήτημα το οποίο επηρεάζει και τη διεθνή εικόνα της χώρας και τον τρόπο με τον οποίον διαχειριζόμαστε τα εθνικά μας θέματα και τα αναπτυξιακά μας θέματα και βεβαίως την επενδυτική ελκυστικότητα της χώρας. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε και περί ποιών μεγεθών μιλάμε. Ένα μεσαίο θαλάσσιο οικόπεδο όπως αυτό που αναθέσαμε πριν έναν (1) χρόνο περίπου στον Πατραϊκό, έχει εκτιμώμενο κοίτασμα της τάξης των 200 εκατομμυρίων βαρελιών, με την παλιά τιμή του πετρελαίου μιλάμε για 20 δις €, με τις σημερινές τιμές μιλάμε για ένα οικόπεδο αξίας 10 δις €. Φανταστείτε τώρα να συζητούμε για έναν μεγάλο διαγωνισμό που πρέπει να γίνει με απόλυτη διαφάνεια, σοβαρότητα κι υπευθυνότητα κι όλα αυτά ξαφνικά να μπαίνουν σε μια χύτρα ανευθυνότητας, ανακατέματος των πάντων, του Υπουργού Εθνικής Άμυνας που δεν έχει κανένα λόγο να εμπλέκεται με τα θέματα των Υδρογονανθράκων. Αυτό που θα ήθελα να παρακαλέσω θερμότατα τη σημερινή Κυβέρνηση είναι να πάψει πια με την αβάσταχτη ελαφρότητα που επιδείχτηκε τις τελευταίες μέρες να αντιμετωπίζει αυτά τα σοβαρά ζητήματα. Τα θέματα Υδρογονανθράκων είναι αρμοδιότητα του Πρωθυπουργού της χώρας, του Υπουργού Ενέργειας και του Υπουργού Εξωτερικών της χώρας. Δεν έχει κανένα λόγο να εμπλέκεται ο εκάστοτε Υπουργός Εθνικής Άμυνας.

Δημοσιογράφος: Επί της διαδικασίας έχετε απόλυτο δίκιο. Επί της ουσίας, αυτή η ιδέα, που εγώ δεν ακούω για πρώτη φορά, να κάνουμε δηλαδή μια πρόταση και να εμπλέξουμε μια μεγάλη δύναμη, όπως οι  Η.Π.Α. που έχουν και την τεχνογνωσία αλλά και την ισχύ να λύσουν διαφορές που υπάρχουν για τα κοιτάσματα  του Αιγαίου. Έχει ακουστεί ξανά εξωδίκως κι όχι ως επίσημη θέση αυτή η ιδέα;

Γ. Μανιάτης: Σε επίπεδο ευρωπαϊκών κι αναπτυγμένων χωρών είναι η πρώτη φορά που ακούγεται μία χώρα που δεν συνορεύει με μία άλλη χώρα να συνεκμεταλλεύονται κάποια κοιτάσματα Υδρογονανθράκων. Η έννοια της  συνεκμετάλλευσης υπάρχει, π.χ. στο Βόρειο Πόλο που συνεργάστηκαν η Νορβηγία με τη Ρωσία για μια συγκεκριμένη περιοχή, ή η Κύπρος με την Αίγυπτο πρόσφατα πριν λίγους μήνες.

Δημοσιογράφος: Το Καστελόριζο δεν έχει σύνορα με το Τέξας. Κι επιπλέον δεν είναι δυνατόν σε ευρωπαϊκή χώρα να γίνει ανάθεση ενός τέτοιου ζητήματος χωρίς διεθνή διαγωνισμό, με διακρατική συμφωνία.

Γ. Μανιάτης: Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Πριν λίγους μήνες όταν βγάλαμε το μεγάλο διαγωνισμό για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης, αφού προκηρύξαμε τον διαγωνισμό, ο οποίος δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλέσαμε στο αμφιθέατρο του Υπουργείου 50 Πρέσβεις, τους Πρέσβεις όλων των χωρών που θα μπορούσαν να εκδηλώσουν ενδιαφέρον οι εταιρείες τους. Καλέσαμε λοιπόν δημόσια όλους τους Πρέσβεις και τους ενημέρωσα κι εγώ και οι συνεργάτες του Υπουργείου για το συγκεκριμένο διαγωνισμό ζητώντας να μεταφέρουν στις πρωτεύουσές τους και στα Υπουργεία Ενέργειας και στις Ιδιωτικές Εταιρείες, το ενδιαφέρον της χώρας μας να προσελκύσουμε τέτοιες επενδύσεις. Δεν γίνονται τετ α τετ ένας Υπουργός με κάποιον άλλον, κάτω από το τραπέζι και γιατί 70% - 30% και όχι 60% - 40%, ή 80% - 20% και γιατί μόνο με τις Η.Π.Α. και όχι και με τη Γαλλία και με τη Ρωσία ή την Κίνα. Αρχίζει πια το θέμα και χάνει τη στοιχειώδη σοβαρότητά του.