Λίγες ημέρες πριν από την κρίσιμη, πολύ κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής, και ενώ διεξάγεται πραγματικός διπλωματικός πόλεμος ανάμεσα σε Ευρώπη και Τουρκία για το προσφυγικό, με βασικό θέμα συζήτησης τα ανταλλάγματα που με επιμονή ζητεί η τουρκική πλευρά, μια σειρά «ατυχών» -αν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε έτσι- δηλώσεων χτύπησαν χθες από παντού όλα τα ευαίσθητα και εξαιρετικά κρίσιμα ζητήματα των ημερών και κυρίως την κυβέρνηση, η οποία δεν έχει περιθώρια να μην είναι σοβαρή.

Ανατρέχοντας σε παρόμοιες «ατυχείς» δηλώσεις πολιτικών, συνειδητοποιεί κανείς ότι οι κυβερνώντες έχουν ξεπεράσει κατά πολύ όλους τους προηγούμενους και έχουν αναγάγει σε πρωτάθλημα την «γκάφα» της στιγμής. Μόνο που σε τούτη τη συγκυρία, κάθε φράση μετράει κατά τι περισσότερο...

Χθες ήταν απανωτά τα χτυπήματα της μοίρας: Τιμητική η εικόνα της Ειδομένη κατά τον Μπαλτά, «Μακεδονία» η πΓΔΜ εν τη ρύμη του λόγου του Μουζάλα. Και, φυσικά, θύελλες αντιδράσεων την επομένη και ομφαλοσκόπηση και κυβερνητική κρίση και συσκέψεις για το τι θα κάνει ο Τσίπρας με τον Μουζάλα και για το αν θα παραιτηθεί ή αν θα καμωθεί, την ώρα που βρισκόμαστε στη μέση μιας μετακίνησης πληθυσμών.

Παρένθεση: μια ήσσονος(;) σημασίας παραδοχή του Μουζάλα χθες, που παραδόξως δεν την πρόσεξε κανείς: «Η ιδεολογία της Αριστεράς είναι ρομαντική και δεν εφαρμόζεται όταν είσαι στην εξουσία», είπε. Οποιοσδήποτε σχολιασμός, περιττός.

Ποια είναι, λοιπόν, τα πραγματικά σημαντικά;

Η Τουρκία βρήκε μια χρυσή ευκαιρία να ζητήσει από την Κύπρο τα πάντα εδώ και τώρα, προκειμένου να μπει σε μια πορεία ένταξης. Αυτό μεταδίδουν οι «Financial Times». Ανυποχώρητη στην πολιτική της, όπως κάθε κράτος που δεν έχει λησμονήσει ότι πρωτίστως είναι κράτος θα έπρεπε να είναι, έχει ανοίξει ένα μεγάλο παζάρι για αεροδρόμια και λιμάνια στη Μεγαλόνησο και στην κυριολεξία ζητεί γη και ύδωρ, προκειμένου να αναλάβει τις προφανείς ευθύνες που έχει για το προσφυγικό. Αποκορύφωμα η δήλωση Νταβούτογλου: «Δεν παζαρεύουμε χρήματα για το προσφυγικό». Η χώρα που έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης ως προς τη διακίνηση των προσφύγων και των μεταναστών, δεν ενδιαφέρεται για χρηματικά ανταλλάγματα, προφανώς, και όλο το προηγούμενο διάστημα αναλωνόμασταν σε ζητήματα του τύπου «700 εκατ. ευρώ θα πάρουμε εμείς, 5 δισ. ευρώ η Τουρκία για το προσφυγικό»... 

Τα γεωπολιτικά τους καίνε, και εμάς, τώρα που αλλάζει η όψη της Μέσης Ανατολής και εν τω μέσω της κρίσης ταυτότητας της Ευρώπης ως μορφώματος στο οποίο ανήκουμε, τι μας προβληματίζει, αλήθεια;..

Η 15η Μαρτίου για το ρωμαϊκό ημερολόγιο είναι μια ιδιαίτερη ημερομηνία. Και θεωρείται ατυχής. Ο Ιούλιος Καίσαρ δολοφονήθηκε εκείνη την ημέρα επειδή δεν έλαβε υπόψη του τις προειδοποιήσεις του οιωνοσκόπου Σπουρίνα αλλά και δεν διάβασε το σημείωμα του Αρτεμίδωρου προτού μπει στη Σύγκλητο. Μετά, μόνο, όλος έκπληξη καταματωμένος από τα στιλέτα αναφώνησε το «και εσύ, Βρούτε;», όταν πια ήταν πολύ αργά.

Οι κυβερνώντες έχουν την εντύπωση ότι έχουν την πολυτέλεια να μην μετρούν τα λόγια τους και να μην μετρούν τις πράξεις τους; Σε αυτή τη συγκυρία, κάθε τι που λέγεται, χρησιμοποιείται υπέρ ή εναντίον τους. Αυτή η μακαριότητα και αυτή η αίσθηση του «κάνω πολιτική, διαπραγμάτευση και δηλώσεις όπως συζητώ πίνοντας τσιπουράκια» κοστίζει. Κοστίζει στον κόσμο που ψήφισε ελπίζοντας ότι κάτι θα άλλαζε, κοστίζει στα εθνικά θέματα, κοστίζει στη διαχείριση της οικονομίας, της πολιτικής, του προσφυγικού.

Οι προειδοποιήσεις πολλές για τα τις αγνοήσουν οι Καίσαρες προτού βρεθούν στο «και πέντε» και εκπλαγούν.

Γαλανιάδη Εύα