Το νόμιμο είναι και ηθικό, λέει το Ευρωκοινοβούλιο. (Αν σας θυμίζει κάτι η φράση, ναι, πρωτοπορήσαμε και σε αυτό ως χώρα, αρκετά χρόνια νωρίτερα.)

Για την ακρίβεια, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε ότι ο φερετζές της νομιμότητας είναι αρκετός για να καλύψει την ανηθικότητα. Επομένως, δεν υπάρχει κανένας λόγος δημοσιοποίησης μιας ηθικά καταδικαστέας πράξης, όπως είναι η φοροαποφυγή μέσω offshore εταιριών που στερεί από το εκάστοτε κράτος έσοδα, εφόσον η εταιρία που φροντίζει για την απόκρυψη των εσόδων είναι νόμιμη. Διότι η νόμιμη εταιρία έχει δικαιώματα και συμφέροντα και δεν είναι δυνατόν να θίγονται από οποιαδήποτε έρευνα ή αποκάλυψη. Και αν κάποιος δημοσιογράφος θελήσει να αποκαλύψει τις καταθέσεις πολιτικών και μεγαλοεπιχειρηματιών και τις επενδύσεις τους μέσω εξωχώριων εταιριών, και διωχθεί νομικά από την εκάστοτε εταιρία η οποία λειτουργεί ασφαλώς νόμιμα, δεν προστατεύεται από πουθενά, καθώς το δικαστήριο θα τον κρίνει. Το οποίο δικαστήριο θα αποφασίσει αν θα φάει φυλακή ή αν θα αποζημιώσει τη νόμιμη εταιρία για πρόκληση ζημίας στο προφίλ της. Και δεν ενδιαφέρεται κανείς αν ο δημοσιογράφος κάνει απλώς τη δουλειά του.

Όπου υπάρχει ζημιά για το χρήμα, τι να πει η δεοντολογία ή η ηθική στην Ευρωπαϊκή Ένωση...

Λίγες μόλις ημέρες μετά την αποκάλυψη των Panama Papers, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε τη νομική προστασία των μυστικών των εταιρειών, απέναντι σε πιθανές απόπειρες να δοθούν στη δημοσιότητα, όπως αναφέρει άρθρο του Στέλιου Κούλογλου. Είναι πολύ σημαντικό γεγονός και πέρασε στα ψιλά, ως συνήθως, μην και βλάψει ακόμα και ο εγχώριος Τύπος την εικόνα της Ευρώπης της αλληλεγγύης των λαών και της προστασίας των δικαιωμάτων, εξάλλου αυτή είναι η γαρνιτούρα στο σανό που μας ταΐζουν καθημερινά...

Αναφέρει το άρθρο: «Μέσα στα επόμενα 2 χρόνια, τα 28 κράτη μέλη είναι υποχρεωμένα να προσαρμόσουν την νομοθεσία τους, έτσι ώστε τα μυστικά των επιχειρήσεων να προστατεύονται καλύτερα και όσοι τολμήσουν να τα αποκαλύπτουν να διώκονται περισσότερο από ότι σήμερα. Την πρωτοβουλία για την νέα νομοθεσία είχε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα της κυρίας Μέρκελ, του κυρίου Σόιμπλε (και της ΝΔ), με το επιχείρημα ότι όλο και περισσότερες επιχειρήσεις πέφτουν θύματα διαρροών και βιομηχανικής κατασκοπείας.

»Στην πραγματικότητα ήταν το ενωμένο λόμπι μιας σειράς μεγάλων πολυεθνικών εταιριών, όπως οι Intel, Alstom, Michelin, Solvay, Safran, Nestlé, General Electric κλπ που επέβαλλαν την πολιτική τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξασφαλίζοντας την σύμφωνη γνώμη των (νεο)Φιλελεύθερων του Φέρχοφστατ και δυστυχώς των λεγόμενων Σοσιαλιστών. Μόνο οι Πράσινοι και η Ομάδα της Αριστεράς αντιτάχθηκαν. Και όλα αυτά ενώ πάνω από 500.000 πολίτες είχαν υπογράψει ένα κείμενο, στο οποίο χαρακτήριζαν την νέα νομοθεσία ως σοβαρή απειλή στο δικαίωμα των πολιτών στην πληροφόρηση και ζητούσαν να αποσυρθεί.

»Με βάση το νέο καθεστώς, αν οι επιχειρήσεις θεωρήσουν ότι οποιαδήποτε διαρροή στα ΜΜΕ μυστικών ή απλώς δεδομένων τους, προκαλεί οικονομική ζημιά έχουν την δυνατότητα να προσφύγουν στα δικαστήρια ζητώντας αποζημίωση. Απορρίφθηκε επίσης η τροπολογία των Πρασίνων και της Αριστεράς που ζητούσε στην οδηγία να ορίζεται σαφώς ότι οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να καταδικαστούν επειδή κάνουν τη δουλειά τους».

Οι δημοσιογράφοι, λοιπόν, θα καταδικάζονται επειδή κάνουν τη δουλειά τους. Και επειδή οι διάφορες εταιρίες είναι νόμιμες, νόμιμα αυτομάτως βαφτίζονται και τα χρήματα που διακινούνται μέσω αυτών των εταιριών, προφανώς. Διότι πώς θα προχωρήσει μια έρευνα για το κατά πόσον είναι νόμιμα τα χρήματα που στέλνονται όξω αν η εταιρία ασκήσει δίωξη εναντίον του δημοσιογράφου για τη δημοσιοποίηση της νόμιμης κατά τα λοιπά δραστηριότητάς της; Είναι ένα πρώτης τάξεως ανάχωμα για να μην προχωρήσει η έρευνα: τιμωρούμε αυτόν που «σφύριξε» την πληροφορία και δεν ερευνάται η διαδρομή των χρημάτων -που, ας μην κοροϊδευόμαστε, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι κάτι παραπάνω από σκοτεινή, ιδίως όταν τα χρήματα που στέλνονται έξω ανήκουν σε πολιτικά πρόσωπα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση των τραπεζιτών, η Ευρώπη των μεγαλοεταιριών, η Ευρώπη που καταστρέφει κράτη, έχει τους νταβατζήδες της οι οποίοι, απροκάλυπτα πλέον, δείχνουν με το δάχτυλο τι τους συμφέρει να νομοθετηθεί. Και το συμφέρον των λίγων νομοθετείται από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους των πολλών.

ΥΓ.: Ένα παράδειγμα μόνο, για να δούμε τη νόμιμη, ασφαλώς, διαπλοκή των ευρωβουλευτών με τις εταιρίες: Ο Φέρχοφστατ των νεοφιλελεύθερων, ο οποίος κάθε τρεις και λίγο μας κουνάει το δάχτυλο για τη διαφθορά την οποία δεν αντιμετωπίζουμε ως χώρα, είναι μέλος του ΔΣ της Sofina, και κέρδιζε το 2014 από τη θέση του αυτή περίπου 10.000 ευρώ τον μήνα, την ώρα που η αποζημίωσή του στο Ευρωκοινοβούλιο έφθανε στα 8.000 ευρώ τον μήνα (Δείτε ΕΔΩ) Η Sofina κατέχει μερίδιο στην GDF Suez, θυγατρική της οποίας είναι η Suez Encironment, η οποία συνεργάζεται με τον Άκτορα του Μπόμπολα για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Ο κ. Φέρχοφστατ, κατόπιν όλων των ανωτέρω, πέραν πάσης αμφιβολίας, προασπίζεται τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών...

Γαλανιάδη Εύα