Αγαπημένε μας Δημήτρη,

Πέρασαν έξι μήνες από τότε, που τόσο άδικα, έφυγες και ακόμα κανείς μας δεν μπορεί να το πιστέψει. Λείπεις πολύ στην οικογένεια σου, στον τόπο, στους φίλους και συνοδοιπόρους, σε όλους εμάς που σε πιστέψαμε, που σε αγαπήσαμε, που παλέψαμε με εσένα και για σένα.

Ήσουν ευπρεπής όσο λίγοι, άνθρωπος με αρχές και ήθος, με ευγένεια που σε χαρακτήριζε σε κάθε σου βήμα και με μεγάλη και αδιαμφισβήτητη αγάπη για τον τόπο, τον τόπο που έκανες δικό σου.

Ήσουν παρών για όλους μας όποτε σε χρειαζόμασταν, για να μας ακούσεις με προσοχή, να δώσεις άμεσα τη λύση, να μας στηρίξεις απόλυτα σαν Δήμαρχος, σαν επαγγελματίας αλλά κυρίως, σαν φίλος και σαν πατέρας.

Περισσότερο λείπει η περήφανη μορφή σου, οι συζητήσεις με τον πάντα ήρεμο τόνο της φωνής σου, η αφοσίωσή σου σε οτιδήποτε καταπιανόσουν, το θάρρος της γνώμης σου, η προοδευτικότητα της σκέψης σου, αυτή η σιγουριά και η  σοβαρότητα που αντιμετώπιζες τους ανθρώπους και τις καταστάσεις, το όραμά σου για μια καλύτερη ζωή όλων μας.

Έφυγες ήσυχα και αθόρυβα, όπως ακριβώς σε ευχαριστούσε να κάνεις τη βραδινή σου βόλτα στο αγαπημένο σου Πόρτο-Χέλι. Το κενό που άφησες, δυσαναπλήρωτο, και η απώλειά σου παραμένει επώδυνη για όλους όσους συνδεθήκαμε μαζί σου.

Χάρη σε σένα θα θυμόμαστε ότι όντως «Μια αστραπή η ζωή μας.. μα προλαβαίνουμε». Σου στέλνουμε την απεριόριστη αγάπη μας και σε τιμούμε πάντα.

Ντίνα Θεοδώρου
Γιάννης Βόλης
και οι φίλοι σου