Συγκίνησε τον κόσμο ο επικήδειος λόγος του Δημάρχου Άργους Μυκηνών Δημήτρη Καμπόσου κατά την εξόδιο ακολουθία του μακαριστού Μητροπολίτη κυρού Ιακώβου Β’.
Μέσα σε λίγες γραμμές διερμήνευσε τα συναισθήματα του πενθηφόρου λαού για τον μακαριστό Μητροπολίτη Ιάκωβο Β’.
Επίσης εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα για το ποιος πρέπει να είναι ο αντικαταστάτης του ζητώντας από τους Ιεράρχες της εκκλησίας μας να σεβαστούν την επιθυμία του μακαριστού Μητροπολίτη μας.
Το πλήρες κείμενο του επικήδειου λόγου του Δημάρχου Άργους Μυκηνών κ. Δημήτρη Καμπόσου είναι το εξής:
«Μακαριότατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμε .
Σεβασμιότατοι Αρχιερείς .
Εντιμότατοι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών.
Πενθηφόρε λαέ της Αργολίδος .
Ό,τι και να λέμε ο χωρισμός είναι πόνος , ο πόνος γίνεται μεγάλος όταν αποχωρίζεσαι δικό σου Άνθρωπο . Ο πόνος του αποχωρισμού του Πατέρα λέγεται ορφάνια , ο αποχωρισμός όμως του Πατέρα Ποιμενάρχη είναι η απόλυτη ορφάνια.
Ποιος άλλος εκτός από πεφωτισμένη και Αγία οντότητα θα διέβλεπε το τέλος του στη στρατευόμενη εκκλησία του Χριστού μας και το πέρασμά του στην θριαμβεύουσα , δύο μήνες πριν συμβεί ;;
Τέτοια οντότητα υπήρξε ο Μακαριστός Αργολίδος Ιάκωβος , όταν κατά την ημέρα της μνήμης της ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Πολιούχου και Προστάτου μας Αγίου Πέτρου Άργους , πριν από περίπου δύο μήνες , μας ανακοίνωσε ότι υπέβαλε την παραίτησή του . Κανένας μας δεν κατάλαβε , τότε , ότι η Αγιότητά του μας προετοίμαζε για την οριστική αποχώρηση και για το μεγάλο ταξίδι που θα ξεκινούσε . Τα δάκρυά του εκείνη την ημέρα ήταν γι’ αυτόν εδώ τον αποχωρισμό , ήταν το μεγάλο αντίο του για όλους εμάς που αγάπησε , που μας προστάτεψε , που μας έδειξε το δρόμο με το φώς του Χριστού μας , ήταν τα δάκρυα του πατέρα που αποχωρίζεται τα παιδιά του . Το γεγονός αυτό του απορφανισμού θα έμενε για όλους εμάς απαραμύθητο , αν η πίστη των πατέρων μας δεν μας εφοδίαζε με τα ισχυρά όπλα της ελπίδας στην Ανάσταση και της αιώνιας ζωής .
Στεκόμαστε σήμερα μπροστά στο σκήνωμα του μακροβιότερου ποιμενάρχη της Αργολίδος , κοντά τριάντα χρόνια μαζί μας , στο αντάμωμα δύο αιώνων στάθηκε επί σκοπόν ο Επίσκοπος Αργολίδος και αυτός ο σκοπός ήταν η συνέχεια του έργου του Χριστού μας .
Θυμάμαι το γερμένο κεφάλι με το γλυκύτατο χαμόγελό του , που όταν το έβλεπα ήταν για μένα πάντα το μεγαλύτερο δώρο . Θυμάμαι την ευγένειά του , που παρόλη την γνωριμία μας και την στενότατη συνεργασία μας στην τοπική τηλεόραση σε θέματα θρησκείας , μου μιλούσε με σεβασμό και ευγένεια πάντα , πράγμα που πολλές φορές του ζήτησα να αφήσει , αλλά μάταια , ήταν βλέπετε πηγαίο και για όλους το ίδιο .
Πολυαγαπημένε μας πατέρα Μακαριστέ Αργολίδος , μπήκες με την αγιότητά σου στο πάνθεον των Αγίων . Από το ξημέρωμα της επομένης του Ευαγγελισμού σε πήρε κοντά του ο Άγιος που σου παρουσιάστηκε και δέχθηκε να επαναπατρισθεί επί των ημερών σου , ο σημειοφόρος Άγιος Πέτρος Πολιούχος Άργους ο θαυματουργός , ο Άγιός μας που τόσο πιστά υπηρέτησες . Σήμερα είσαι κοντά του , αυτός σε οδήγησε ανάμεσα στους Αγίους μας και δίπλα στο Χριστό μας και ιδρυτή της Εκκλησίας μας , σήμερα μας βλέπεις και μας προστατεύεις από εκεί ψηλά , είμαι σίγουρος ότι πάντα θα είσαι στο πλευρό μας και θα μας προστατεύεις , όπως άλλωστε έκανες όταν ήσουν εδώ .
Τέλος απευθυνόμενος προς όλους τους ιεράρχες ζητώ να σεβαστούν την επιθυμία του μακαριστού ποιμενάρχη μας και να κάνουν όταν θα έρθει εκείνη η ώρα το σωστό , σεβόμενοι την μνήμη του Μακαριστού Επισκόπου μας και την επιθυμία του,  ορίζοντας αυτόν που ο ίδιος ήθελε για διάδοχό του . Ας είναι ελαφρύ το άγιο χώμα της γης των Δαναών που σε λίγο θα σκεπάσει έναν Άγιο , τον δικό μας Άγιο , τον Αργολίδος Ιάκωβο .»