Ξύλο, βία... συντεχνία

Time to read
less than
1 minute
Read so far

Ξύλο, βία... συντεχνία

Ιανουάριος 12, 2022 - 12:47

Ακόμα ένα περιστατικό ξυλοδαρμού καθηγητή στην ΑΣΟΕΕ, ακόμα ένα περιστατικό βίας μέσα στα πανεπιστήμια. 

Κουκουλοφόροι μπούκαραν και χτύπησαν καθηγητή την ώρα του μαθήματος. Η επίθεση καταγράφηκε από φοιτητές που παρακολουθούσαν. Τα κίνητρα διερευνώνται, οι δράστες αναζητούνται. Η κυβέρνηση διατείνεται ότι με την Αστυνομία στα πανεπιστήμια θα πατάξει τη βία. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, στην εκπομπή «Αταίριαστοι» του Σκάι το πρωί της Τετάρτης, είπε ότι «αυτή η κυβέρνηση είναι η κυβέρνηση που θα βάλει την Αστυνομία στα πανεπιστήμια, αυτή η κυβέρνηση τολμά να τα βάλει με την ανομία στα πανεπιστήμια».

Η βία δεν δικαιολογείται, από όπου κι αν προέρχεται, όποιος κι αν είναι αυτός που την ασκεί, όποιος κι αν είναι αυτός που την υφίσταται. Και σε αυτό δεν χωρούν παραχωρήσεις. Η Δικαιοσύνη αναλαμβάνει από εδώ και εμπρός.

Το χθεσινό περιστατικό έφερε στο φως μια αρκετά σκοτεινή υπόθεση, καθώς εις βάρος του καθηγητή υπάρχουν σοβαρότατες καταγγελίες για εκβιασμό, τοκογλυφία, γενετήσιες πράξεις σε βάρος ανηλίκων, κακουργηματική απιστία και πολλά ακόμη, όπως αναφέρει το dikastikoreportaz.gr σε αναλυτικό ρεπορτάζ.

Είπαμε: Τίποτα δεν δικαιολογεί τη βία εναντίον του καθηγητή.

Τίποτα, όμως, δεν μπορεί και δεν πρέπει να δικαιολογήσει τη σιγή των πρυτανικών αρχών τόσο καιρό που υπάρχουν οι καταγγελίες ούτε τη σιωπηρή ανοχή.

Ο Πρύτανης της ΑΣΟΕΕ μίλησε στο Open για την υπόθεση. Όταν ρωτήθηκε για τις κινήσεις του, αφού πληροφορήθηκε τις διώξεις εις βάρος του καθηγητή, είπε ότι παρέπεμψε το θέμα στο Πειθαρχικό και ότι ως εκεί έχει αρμοδιότητα. 

Στις ερωτήσεις ως προς το τι έκανε, τέλος πάντων, το Πειθαρχικό Συμβούλιο, απάντησε ότι το Πειθαρχικό από τον Μάρτιο του 2021 ούτε καν συνεδρίασε για να εξετάσει την υπόθεση.

Συντεχνιακή και κακώς εννοούμενη «συναφελδική αλληλεγγύη»... Δεν καθαρίζουμε την κόπρο στο ίδιο μας το σπίτι, περιμένουμε να επιληφθεί η Δικαιοσύνη, που θα επιληφθεί έτσι κι αλλιώς, αλλά εμείς δεν εκτιθέμεθα, δεν παίρνουμε θέση, δεν ασκούμε τα καθήκοντά μας. Σφυρίζουμε αδιάφορα, γιατί «ποιος είμαι εγώ που θα κρίνει τον συνάδελφο, πού ξέρεις τι γίνεται αργότερα».

Πού ξέρεις, επίσης, τι διασυνδέσεις έχει αυτός ο άνθρωπος;..

Κάπως έτσι, καθηγητές και πρυτάνεις λειτουργούν δημοσιοϋπαλληλικά, χαρτογικάδικα, δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη -και μάλιστα ευθύνη που έχουν από τη θέση τους!

Αλλά μήπως αυτό δεν συμβαίνει σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης; Ποιος διευθυντής σχολείου ή συνάδελφος τολμά να καταγγείλει εκπαιδευτικό που παρουσιάζει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο παραβατική συμπεριφορά; Εδώ δεν τολμούν να καλέσουν τους γονείς όταν οι μαθητές παρουσιάζουν καθαρά παραβατική συμπεριφορά.

Τέλη Δεκέμβρη, η Σοφία Μπεκατώρου δήλωσε: «Έχω απογοητευτεί από τoν χώρο του αθλητισμού. Στον χώρο της γυμναστικής υπάρχουν 37 καταγγελίες κοριτσιών και οι φερόμενοι δράστες βρίσκονται αυτή την στιγμή σε θέσεις ευθύνης, στην ομοσπονδία, σε σχολεία, σε συλλόγους. Αυτό συμβαίνει διότι είναι παραγεγραμμένες κάποιες υποθέσεις. Ένα πρόβλημα που έχουμε είναι της παραγραφής και ένα άλλο είναι η προσπάθεια ξεπλύματος των ανθρώπων αυτών. Πρέπει να νιώθουμε ασφαλείς και για να διασφαλίσουμε την ακεραιότητα του χώρου μας πρέπει να υπάρχουν διαδικασίες».

Το γεγονός της παραγραφής των υποθέσεων, είναι ζήτημα της Δικαιοσύνης.

Ζήτημα των αθλητικών ομοσπονδιών είναι να λαμβάνουν μέτρα ώστε οι προπονητές, οι πρόεδροι, οι υψηλά ιστάμενοι που έχουν βιάσει, παρενοχλήσει, κακοποιήσει αθλητές και αθλήτριες ακόμα κι αν έχουν παραγραφεί οι υποθέσεις τους, να τους απομακρύνουν, προκειμένου να μην βλάψουν σωματικά ή ηθικά κανέναν αθλητή ή αθλήτρια, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για παιδιά.

Θυμόμαστε πολύ καλά την προσπάθεια συγκάλυψης των καταγγελιών στον χώρο του αθλητισμού.

Το συμπέρασμα είναι: Όταν βάζεις τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, σε πνίγουν.

Βέβαια, στην Ελλάδα κανείς δεν θα ζητήσει ευθύνες από τις πρυτανικές αρχές ούτε από τους «δεινόσαυρους» των αθλητικών ομοσπονδιών.

Στην Ελλάδα αγαπάμε τις συντεχνίες, τις φατρίες, τις οικογένειες και τους καλώς εννοούμενους συναδελφικούς δεσμούς.

Αγαπάμε τη συναλλαγή.

Αγαπάμε, τέλος, τον Καζαντζάκη για τον Ζορμπά, και όχι για το «ν' αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».

Γαλανιάδη Εύα