Κάπου θα το έχετε δει. Ένα εικονοστάσι και δίπλα τη φωτογραφία του Κωνσταντίνου και της Άννας Μαρίας, σε κάποιο σπίτι σε χωριό. Ή σε ένα παλιό καφενείο, τον Κωνσταντίνο και την Άννα Μαρία να ποζάρουν με όλα τους τα βασιλικά λιλιά δίπλα από τον χάρτη της Ελλάδας.

Πολλές φορές αναρωτιόμουν γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό στα χρόνια μας. Το 1974 οι Έλληνες πολίτες με τη δική τους εκπεφρασμένη βούληση κατάργησαν τη μοναρχία στη χώρα μας. Μια μοναρχία που την πληρώσαμε ακριβά σε εθνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Το 1974, λοιπόν, στη χώρα το 30% τάχθηκε υπέρ της βασιλευομένης δημοκρατίας. Οι φιλοβασιλικοί πρέπει πλέον να είναι ελάχιστοι. Εννοώ, οι φιλοβασιλικοί που... το εννοούν. 

Θυμάμαι, όταν ρώτησα έναν ιδιοκτήτη καφενείου σε νησί των Κυκλάδων για ποιο λόγο έχει ακόμα τις φωτογραφίες των βασιλέων στον τοίχο, μου απάντησε: «Έτσι τις βρήκα από τον πατέρα μου και μου έδωσε ευχή και κατάρα να μην τις κατεβάσω. Εγώ ΠαΣοΚ ψηφίζω».

Αναρωτιέμαι αυτό το «ο πατέρας μού άφησε ευχή και κατάρα» τι πραγματικά σημαίνει. Σχετικά πρόσφατα μου είπε κάποιος ότι ψηφίζει ένα συγκεκριμένο κόμμα επειδή αυτή ήταν η τελευταία εντολή του πατέρα του στο νεκροκρέβατο.

Αλήθεια τώρα; Θεωρείται ασέβεια προς τον νεκρό γονιό το δικαίωμά μας να ψηφίζουμε όποιον θέλουμε;

Έχουμε θέματα σε αυτή τη χώρα. Είμαστε προγονόπληκτοι σε έναν μεγάλο βαθμό. Επίσης, κάποιοι από εμάς, υποφέρουμε από διάφορα συμπλέγματα. Ο Δημήτρης Οικονόμου, για παράδειγμα, αναρωτήθηκε σήμερα ως προς το πρωτόκολλο σύμφωνα με το οποίο θα κηδευτεί ο πρώην βασιλιάς: «Θα έρθει ο Κάρολος, θα έρθουν βασιλικές οικογένειες, τι θα τους πούμε;».

(Ξέρω 'γω; Ζωή σε σας;..)

Μου θυμίζει νοικοκυρά παλαιάς κοπής που περιμένει κόσμο για βεγγέρα και ανακαλύπτει τελευταία στιγμή ότι έχουν τελειώσει τα φοντάν.

Πολλοί πολίτες θα προτιμούσαν μια κηδεία με τιμές αρχηγού κράτους. Θα έρθουν τα βασιλικά σόγια, σου λέει, θα γίνει ντόρος. Υπάρχουν κι εκείνοι που λένε ότι ο Κωνσταντίνος ήταν κάποτε βασιλιάς, είχε κυβερνήσει τον τόπο, κάποιες τιμές πρέπει να του αποδοθούν. Εδώ, η ελληνική κυβέρνηση έπραξε τα δέοντα και έκρινε ορθώς. Είναι ποτέ δυνατόν να αποδοθούν στον Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ τιμές αρχηγού κράτους, που σημαίνει μεσίστιες οι σημαίες και τριήμερο πένθος, κλειστές δημόσιες υπηρεσίες, αγήματα των Ενόπλων Δυνάμεων και κανονιοβολισμοί;

Τι είναι οι τιμές αρχηγού κράτους; Ταρατατζούμ; Κι όλα αυτά επειδή φοβόμαστε ως νοικοκυρές μην μας χαρακτηρίσει ο Κάρολος Γ' απολίτιστους;

«Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ένα άνθρωπο που υπήρξε ο συνταγματικός Ανώτατος άρχων της χώρας και αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ υπήρξε και Ολυμπιονίκης που τίμησε τα ελληνικά χρώματα διεθνώς», έγραψε ο Αντώνης Σαμαράς. Θυμήθηκε και τον Μιτεράν. Δημοκρατία, λέει, είναι η διαχείριση των συμβόλων. Καλό το τσιτάτο του Μιτεράν, αλλά Δημοκρατία πρωτίστως είναι αυτό που λέει η λέξη,και για να πραγματωθεί, προαπαιτούμενο είναι  σεβασμός στους θεσμούς. 

Βέβαια, μετά το μήνυμα του Σαμαρά, ανακοινώθηκε ότι θα γίνει και λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, ενώ και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης θα παραστεί στην εξόδιο ακολουθία. 

Ως τη Δευτέρα, ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να γίνει, ανάλογα με τις τάσεις στο κυβερνών κόμμα... 

Πάντως, κάποιοι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος έχουν βαλθεί να αγγίξουν με τις «κορώνες» τους όλους τους ορίτζιναλ φιλοβασιλικούς που έχουν απομείνει στη χώρα. Όπως ο Μαρκόπουλος, που συνέκρινε τον Κωνσταντίνο με τον Αντετοκούνμπο. Ή ο Μπογδάνος, κομματάρχης πια, ο οποίος έλεγε το πρωί ότι ο εκλιπών ήταν εγγονός βασιλιά που είχε πολεμήσει στους Βαλκανικούς Πολέμους και γι' αυτό πρέπει να τον τιμήσουμε.

Μάλιστα...

Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό κράτος τον... τίμησε και με το παραπάνω τον μακαρίτη -κι εκείνος ως γνήσιος... Έλληνας μας «εκτίμησε» και ζήτησε ανάλογη τιμή. Αποζημίωση αξίωσε και έλαβε, «σήκωσε» τα πάντα από το Τατόι, μια χαρά έζησε. Όπως πάντρεψε την αδερφή του με προίκα από τις τσέπες των υπηκόων του.

Τα παραπάνω είναι γνωστά. Στη χώρα μας, όμως, λόγω της ελλιπέστατης μελέτης της ιστορίας μας, και κυρίως επειδή δεν την διαβάζουμε για να απαλλαγούμε από τις προκαταλήψεις μας αλλά για να τις ενισχύσουμε, διότι αυτό μάλλον είναι το πατροπαράδοτο χόμπι μας, μπερδεύουμε τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο με κάθε συνονόματό του.

Ο βασιλιάς στο εικονοστάσι είναι τόσο χρήσιμος σήμερα όσο και μια κρεμάστρα σε ένα δέντρο.

Μια κρεμάστρα δε, είναι πιο χρήσιμη από τον θεσμό της βασιλείας γενικώς.

Γαλανιάδη Εύα