Χθες ο Κώστας Καραμανλής έκανε αυτό που περίμεναν όλοι όσοι είχαν διαβάσει σωστά τις δηλώσεις του το προηγούμενο διάστημα. Αν μη τι άλλο, τους προηγούμενους μήνες έσπασε το... ατομικό του ρεκόρ και μίλησε πολύ περισσότερο από όσο το συνήθιζε όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Σημασία δε, δεν είχε χθες τόσο το τι είπε, όσο το τι δεν είπε.

Δεν ανέφερε, για παράδειγμα, το όνομα του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ανακοίνωση αποχώρησής του από την ενεργό πολιτική δράση.

Αυτό που παρατηρήσαμε, πάντως, είναι οι (σαν έτοιμες από καιρό...) αναρτήσεις των φιλοκυβερνητικών (ή καλύτερα φιλομητσοτακικών) μέσων ενημέρωσης με τις οποίες επιχειρήθηκε από την πρώτη στιγμή ένα damage control. Για την ακρίβεια, τα δημοσιεύματα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Εκείνα που αναφέρονται σχεδόν απαξιωτικά στο πρόσωπο του πρώην προέδρου και πρωθυπουργού και σε εκείνα που επιχειρούν να αποδείξουν ότι το διαζύγιο του Κ. Καραμανλή με τη ΝΔ ήταν «βελούδινο».

Έτσι, σε μεγάλη εφημερίδα η ανακοίνωση του Καραμανλή δεν δημοσιεύτηκε αυτούσια, αλλά με μπόλικη «γαρνιτούρα» για να είναι πιο... εύπεπτη: Οι πληροφορίες που συνόδευαν το κείμενο της αποχώρησης ανέφεραν ότι πηγές από το Μαξίμου έκαναν λόγο για μια εγκάρδια συνομιλία μεταξύ Καραμανλή και Μητσοτάκη, για τη δέσμευση Καραμανλή ότι θα αγωνιστεί για την παράταξη, ενώ σε μέσο της ιδίας συνομοταξίας διάβασα ότι κάπου στη χώρα όπου γινόταν μια παρουσίαση βιβλίου ενός φίλου του Αντώνη Σαμαρά έδωσαν το «παρών» δύο φίλοι του Κώστα Καραμανλή και αυτό ο συντάκτης του άρθρου το ερμήνευσε ως καλό σημάδι, γενικώς.

Πλήθος άρθρων στον Τύπο σήμερα αναφέρουν ότι με την αποχώρηση Καραμανλή «έχασε η Βενετιά βελόνι», «τι είχαμε, τι χάσαμε», ενώ από προχθές άλλοι πολιτικοί συντάκτες υποβάθμιζαν στα άρθρα τους τον ρόλο του Κώστα Καραμανλή στη Νέα Δημοκρατία, υπενθύμιζαν ότι ο Αλέξης Τσίπρας τον είχε αφήσει στο απυρόβλητο (αληθές αυτό το τελευταίο, αλλά πρέπει να το εμπεδώσουν οι ψηφοφόροι του κόμματος), υπονοούσαν ότι εν πάση περιπτώσει ο Κώστας Καραμανλής δεν είχε και τίποτα να προσφέρει, και παράλληλα αναφέρονταν στον Αντώνη Σαμαρά ως τον αντίποδα του Καραμανλή, ως τον πολιτικό με το ειδικό βάρος που συνεχώς παρεμβαίνει στοχευμένα και έχει λόγο στην παράταξη.

Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή που ο Κώστας Καραμανλής κλήθηκε να αναλάβει τα ηνία του κόμματος, έδινε την εντύπωση του ανθρώπου που δεν ήθελε. Είχε μια καλή ζωή, χωρίς ιδιαίτερες έγνοιες και σκοτούρες. Η Νέα Δημοκρατία, όμως, είναι το κατ' εξοχήν κόμμα των «τζακιών» και της κληρονομούμενης ελέω γονιδίων προεδρίας. Τι περιθώριο είχε ο νεαρός τότε Κώστας Καραμανλής να αρνηθεί τα βάρη του ονόματός του; Κανένα.

Τα «τζάκια» όμως έχουν δύναμη, είτε κατεβεί ο pater familias στις εκλογές είτε όχι. Η ουσία, παρά τις προσπάθειες υποβάθμισης του γεγονότος, είναι ότι ο Κώστας Καραμανλής έχει θερμούς υποστηρικτές. Και αυτοί οι υποστηρικτές κάποιον θα στηρίξουν και κάποιον θα «μαυρίσουν», όταν έρθει η ώρα.

Και μπορεί ο Κώστας Καραμανλής να είναι ο άνθρωπος που δεν ήθελε, αλλά έχει πολιτική δύναμη, κι ας έχουν ξεκινήσει οι εφημερίδες και τα μέσα το «μασάζ» στους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας με παροιμιώδεις εκφράσεις για τη Βενετιά και το βελόνι της.

Μπορεί αυτό το βελόνι να κρύβεται στο «βελούδινο» χθεσινό διαζύγιο.

Τα αγκάθια κρύβονται στο βελούδο, εξάλλου.

Γαλανιάδη Εύα