7η Απριλίου: η ημέρα  κατά την οποία πριν από 75 ολόκληρα χρόνια ιδρύεται ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και ως τέτοια στη συνέχεια επιλέγεται να χαρακτηριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Υγείας.                                                  

Μια ημέρα η οποία δεν χρειάζεται τόσο για να μας υπενθυμίζει την αξία και τη μοναδικότητα της υγείας ως υπέρτατου αγαθού για τον άνθρωπο, όσο για να μας κινητοποιεί για την αναγκαιότητα της κατοχύρωσης της  ως δικαίωμα για κάθε συνάνθρωπο μας και για τη δυνατότητα πρόσβασης όλων στα συστήματα πρόληψης, θεραπείας και πρόνοιας. Κάτι που επιτυγχάνεται μέσα από τη διαρκή τη διεύρυνση, ενίσχυση και βελτίωση των Δημόσιων Συστημάτων Υγείας.

Άλλωστε, όπως αναπόφευκτα συνέβη κα τα τρία προηγούμενα χρόνια έτσι και φέτος η 7η Απριλίου δεν μπορεί παρά να συνδέεται με την πρόσφατη πανδημία, η οποία δοκίμασε όλη την ανθρωπότητα ανεξαρτήτως περιοχής, φύλου, γένους και οικονομικής κατάστασης και η οποία ανέδειξε με τον πιο σκληρό αλλά πραγματικό τρόπο τη σημασία της δημόσιας δωρεάν υγείας.

Στη χώρα μας, παρότι ήδη έχουμε θρηνήσει περίπου 35.000 ανθρώπινες απώλειες συμπολιτών μας, παρά τις διαρκείς επισημάνσεις του Π.Ο.Υ.  και όλων των διεθνών οργανισμών για την ανάγκη ενίσχυσης και ανασχεδιασμού του Εθνικού Συστήματος Υγείας με ιδιαίτερη έμφαση μάλιστα στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Π.Φ.Υ.) και παρά τα έντονα πλήγματα που δέχθηκε το Ε.Σ.Υ. κατά τη διάρκεια της κρίσης και των μνημονίων, η κατάσταση δεν μας ενθαρρύνει για κάτι τέτοιο. Οι υποσχέσεις για άμεσους διορισμούς μόνιμου προσωπικού όλων των κατηγοριών συμπυκνώνονται σε προεκλογικά παιχνίδια και ενίοτε κομματικά ρουσφέτια “ορισμένου χρόνου”, ο ανασχεδιασμός νοείται ως ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών με κάθε τρόπο και μέσο, η ιδιωτική δαπάνη για την υγεία έχει εκτοξευθεί, η πρόληψη και βασικές διαγνωστικές εξετάσεις σε δημόσιες δομές αλλά ακόμα και σε συμβεβλημένα εργαστήρια για τεράστιες γεωγραφικές περιοχές της χώρας είναι αδύνατες,ενώ κάθε επιχειρούμενη μεταρρύθμιση που απαιτεί ενδυνάμωση και επένδυση στο δημόσιο σύστημα υγείας (βλ. θεσμός προσωπικού ιατρού)  οδηγείται στις καλένδες.

Αντίθετα προς τον επετειακό-πλήρη ανακοινώσεων χαρακτήρα της ημέρας, ο σύλλογος μας αντιλαμβάνεται τη σημερινή ως την ημέρα που επικαιροποιεί και αναδεικνύει τα αιτήματα του για:

- Τον άμεσο, πλήρη και σύγχρονο ανασχεδιασμό και την ενίσχυση του ΕΣΥ ως δημοσίου συστήματος υγείας και ιδιαίτερα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και των Κέντρων Υγείας.

-Την αποκατάσταση και μονιμοποίηση όλων των συναδέλφων-επικουρικού προσωπικού, οι οποίοι εν μέσω πανδημίας κάλυψαν πραγματικές ανάγκες και στήριξαν το σύστημα υγείας στη χώρα.

- Την ικανοποίηση των εργαζομένων όλων κατηγοριών στις δημόσιες μονάδες. Οι  “ήρωες” της πανδημίας, δεν είναι ήρωες παραμυθιού. Είναι αγωνιστές της καθημερινότητας με προσωπικές και οικογενειακές ανάγκες σε ένα  περιβάλλον αβεβαιότητας, ακρίβειας και κυριολεκτικής οικονομικής ασφυξίας.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ  ΚΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΗΣ ΔΥΠΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ