Σε συνέχεια  του από 03 10 2013 δημοσιεύματός σας, για το οποίο σας εκφράζω τις ευχαριστίες μου, θα ήθελα να ενημερώσω τους δημότες του Ναυπλίου για το ιστορικό της κατάθεσης υποψηφιότητας της πόλης μας, προκειμένου να  ενταχθεί στον κατάλογο της UNESCO ως περιοχή της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Το εγχείρημα ξεκίνησε με υπόμνημα – πρόταση της κας Βασιλικής Ξυλινά προς το Δημοτικό Συμβούλιο το Μάρτιο του 2011. Η πρόταση τέθηκε υπόψη του μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κας  Ρόδη Κράτσα – Τσαγκαροπούλου, η οποία με επιστολή της μας υπέδειξε τις ενέργειες που θα έπρεπε να προβούμε. Πράγματι το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε στη συνεδρία της 07 08 2013 να κατατεθεί η υποψηφιότητα στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, το οποίο είναι αρμόδιο για να προτείνει την υποψηφιότητα της πόλης μας.

Ο Δήμαρχος Δημήτρης Κωστούρος ανέθεσε στον Πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας Ναυπλίου  Αθανάσιο Κοτίτσα να  απευθυνθεί  στα Αρχεία του νομού Αργολίδας, δημόσιο φορέα που διαφυλάσσει τα τεκμήρια της ιστορίας του νομού, προκειμένου να συνταχθεί η πρόταση.

Τα Αρχεία της Αργολίδας, αφού έλαβαν υπόψη τους το σκεπτικό ένταξης άλλων πόλεων στον κατάλογο της UNESCO, συνέταξαν κείμενο αποτελούμενο  από ένα σύντομο ιστορικό του Ναυπλίου, όπου αποτυπώνονται ανάγλυφα οι ιστορικές περίοδοι κυρίως κατά τους τελευταίους δέκα αιώνες, και από την πρόταση, η οποία περιλαμβάνει δύο σκέλη· το πρώτο αναφέρεται στα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα που άφησαν άνθρωποι διαφορετικής πολιτιστικής προέλευσης, που πέρασαν από αυτόν τον τόπο,  και το δεύτερο στο οχυρωματικό σύνολο που δημιουργούν τα κάστρα.

Ελπίζουμε ότι θα υπάρξει συνέχεια σ’ αυτή μας την προσπάθεια μέχρι την τελική επιτυχία. Πιστεύουμε ότι η πόλη του Ναυπλίου αξίζει να ενταχθεί στον κατάλογο της UNESCO ως περιοχή της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ

«Η αρχιτεκτονική του Ναυπλίου είναι χωρίς άλλο το καθρέφτισμα της ιστορικής του μοίρας. Στις διάφορες νεώτερες εποχές που πέρασαν από πάνω του, τη Βυζαντινή, τη Φραγκοκρατία, τη Βενετοκρατία, την Τουρκοκρατία, καθώς και στα πρώτα χρόνια της Ανεξαρτησίας διαμορφώθηκαν σιγά-σιγά τα κάστρα και η πολιτεία, όπως είναι σήμερα. Η Γαληνότατη Δημοκρατία της Αδριατικής διαμόρφωσε τα κάστρα και το σχέδιο του Αναπλιού.  Πάνω σ’ αυτό χτίστηκαν τα χρόνια της Τουρκοκρατίας  σπίτια σε ανατολίτικο ρυθμό και αργότερα, στις αρχές του 19ου αιώνα, ανανεώθηκε η οικοδομική με τον ευρωπαϊκό ρυθμό του ρομαντικού κλασσικισμού, που ήρθε να δώσει μιαν απλή αρχοντιά. Για την ιδιαίτερη ιστορική σημασία του, προπάντων με το να είναι τόσους αιώνες το Ανάπλι κέντρο και πρωτεύουσα του Μοριά, δεν μπορούσε να είναι λαϊκή η αρχιτεκτονική των σπιτιών του αλλά προσαρμοζόταν κάθε φορά στους ρυθμούς, που επικρατούσαν στα μεγάλα κέντρα της Δύσης και της Ανατολής. Παρ’ όλες όμως τις συγκρουόμενες αυτές επιρροές, η εικόνα της πολιτείας εκράτησε μιαν απαραγνώριστη ενότητα. Τίποτα ξένο δεν δημιουργήθηκε, αλλά πήραν όλα μιαν απλότητα και αρχοντιά, που θα τη νόμιζε κανείς βγαλμένη οργανικά – τα κάστρα, τα παλάτια, οι εκκλησίες και τα σπίτια.  Και γύρω απ’ αυτά η θερμή φύση και μέσα τους η γοητεία της παράδοσης, μεσαιωνικής και νεώτερης, δημιουργούν ένα κλίμα μνημειακής επιβλητικότητας, ενώ από το άλλο μέρος η υγρή σιωπή των ανήλιαγων στενών δρόμων  έχει κάτι από ενός μεγάλου ερειπίου την ατμόσφαιρα.»[1]

Όμως, δεν είναι μόνο όλα όσα προαναφέραμε που κάνουν μοναδικό τ’ Ανάπλι· είναι και τα κάστρα του. Το Μπούρτζι, κάστρο της Αναγέννησης, το  άπαρτο Παλαμήδι, κάστρο του μπαρόκου,   το κάστρο της Ακροναυπλίας και τέλος η ίδια η πόλη – κάστρο, δημιουργούν ένα οχυρωματικό σύνολο, που δύσκολα συναντά κανείς.

Για όλα τα παραπάνω το Ναύπλιο αξίζει να συμπεριληφθεί στον ενδεικτικό κατάλογο της Ελλάδας, προκειμένου να προταθεί και να χαρακτηριστεί ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αφού από εδώ πέρασαν λαοί με διαφορετικούς πολιτισμούς που άφησαν τ’ αχνάρια τους.

                                                      Ναύπλιο 3 Σεπτεμβρίου 2013

     Δημήτης Χ. Γεωργόπουλος

                                                                    Ιστορικός  –  Αρχειονόμος

[1] Σέμνη  Καρούζου, Το Ναύπλιο,  Εμπορική Τράπεζα, Αθήνα 1979, σ.14.