Μετράμε τον χρόνο με πληγές. Από την αρχή του καλοκαιριού κι έφτασε στη μέση του ο Σεπτέμβρης.

Ένας μικρός Σεπτέμβρης που βάζει τα κλάματα, όχι επειδή στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα*, αλλά επειδή πονάνε οι άνθρωποι. Πονάει η φύση. Πονάει η ζωή μας και αυτός ο πόνος τελειωμό δεν έχει.

Δέκα μέρες μετά την πρωτοφανή καταστροφή του Θεσσαλικού κάμπου, και ενώ τα δεκάδες χιλιάδες νεκρά ζώα σαπίζουν μετά τον μαρτυρικό τους θάνατο, δέκα μέρες μετά τις εξαγγελίες και τις εν κενώ αέρος οδηγίες της Πολιτικής Προστασίας για την απομάκρυνσή τους από τις Κτηνιατρικές Υπηρεσίες της Περιφέρειας, πήραν μπρος οι ιθύνοντες και τελικά έστειλαν -ποιον άλλον;- τον Στρατό να συντρέξει τους πλημμυροπαθείς. Αναρωτιέμαι: Δεν ξέρουν στην Περιφέρεια ή στο υπουργείο ότι οι τραγικά υποστελεχωμένες υπηρεσίες δεν έχουν καν το προσωπικό για να στειρώσουν είκοσι αδέσποτα γατιά και γι' αυτό προσλαμβάνουν ιδιώτες κτηνιάτρους; Επομένως, πώς θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στην απομάκρυνση «με όλους τους υγειονομικούς κανόνες» δεκάδων χιλιάδων σε αποσύνθεση ζώων;

Προφανώς το ξέρουν. Αλλά στην αναμπουμπούλα, εξαγγέλλουν ό,τι να 'ναι για να κατευνάσουν την αγανάκτηση.

Κι αν αυτή η αγανάκτηση δεν κοντρολάρεται, υπάρχουν και τα ΜΑΤ. Διαμαρτύρεστε που πνίγεστε; Πνιγείτε και στα δακρυγόνα, όπως στη Λάρισα, που την επισκέφθηκε ο Μητσοτάκης για να συμπαρασταθεί στους πληγέντες, αλλά δυστυχώς τα ευαίσθητα αφτιά του δεν αντέχουν τα γιουχαΐσματα, με αποτέλεσμα να στείλει τα ΜΑΤ για να φλομώσουν στα δακρυγόνα τους πολίτες που έμειναν χωρίς σπίτι, χωρίς νερό και χωρίς δουλειά σε ένα επιτελικά επιτελικό κράτος που δουλεύει άψογα, σύμφωνα με τα όσα επικοινωνούνται,, αλλά που είναι γυμνό, όπως αποδεικνύει η πραγματικότητα.

Στα πρωτοφανή οδηγούν τα προφανή.

Προφανής έλλειψη σχεδιασμού σε βάθος εικοσαετίας για ακραία καιρικά φαινόμενα, παρά το γεγονός ότι η κλιματική κρίση πιπιλίζεται ως καραμέλα από τους άρχοντες του τόπου μας ως μόνιμη δικαιολογία για κάθε κακό που μας βρίσκει. Προφανής ασυνεννοησία μεταξύ Δήμων, Περιφερειών και Κεντρικής Κυβέρνησης για το ποιος έχει την ευθύνη των έργων, των καθαρισμών, των αντιπλημμυρικών. Εδώ και τρεις ημέρες ασχολούμαστε με το ποιος έδωσε εντολή να σπάσουν τα φράγματα με αποτέλεσμα να πλημμυρίσει ο Παλαμάς (δείτε ΕΔΩ) και μια ευθεία, που να πάρει, απάντηση δεν έχουμε λάβει από κανέναν αιρετό. Προφανώς υπερισχύει η λογική «θα ξεχαστεί κι αυτό» και προφανώς είναι έτσι δομημένο το κράτος μας που όλοι είναι ανευθυνο-υπεύθυνοι.

Προφανής, επίσης, η εξυπηρέτηση ημετέρων εργολάβων, κατασκευαστικών και λοιπών κρατικοδίαιτων επιχειρηματικών ομίλων που προφανώς λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, χωρίς μάλιστα να παραδίδουν έργα με προδιαγραφές τέτοιες που να διασφαλίζουν το αναμενόμενο, ότι δηλαδή δεν θα καταστραφούν εν μια νυκτί. Διότι πριν από την πρωτοφανή καταστροφή του Daniel, είχαμε και άλλες καταστροφές, όπως από τον Ιανό, που δεν ήταν τόσο μεγάλης έντασης αλλά και τότε συντρίμμια είχε αφήσει πίσω του.

[Ο Βορίδης δήλωσε, διαβάζω: «Και τι να κάνουμε, να φτιάξουμε υποδομές για κάτι που μπορεί να συμβεί πάλι σε 400 χρόνια;». Λογικό. Σε 400 χρόνια η «αναποδιά» (όπως είπε ο Μητσοτάκης) δεν θα βρει τον Βορίδη στην εξουσία, μπορεί βέβαια να βρει κάποιον απόγονό του, ποιος ξέρει, αν δεν αλλάξουμε μυαλά.]

Τι να συζητάμε τώρα; Ότι το Δασαρχείο ασχολείται με τη χορήγηση πιστοποιητικών για το διαμέρισμα που επί πενήντα χρόνια είναι διαμέρισμα και που για να το πουλήσεις είναι απαραίτητο το Δασαρχείο να βεβαιώσει ότι το διαμέρισμα δεν είναι δασικό; Την ώρα που το καλοκαίρι σε περίοδο τρομερής και πολυήμερης ξηρασίας σε νευραλγικό σημείο στη Δαδιά υπήρχε ένας μόνο πυροφύλακας;

Τι να συζητήσουμε τώρα; Ότι σοβαρά έργα υποδομής η απουσία των οποίων έχει κοστίσει ζωές (πάρτε το Πάτρα - Πύργος) καθυστερούν επί δεκαετίες; Ότι κάτι εργάκια τύπου παράκαμψη Δολιανών καθυστερούν επίσης κάποιες δεκαετίες, αλλά οι υποσχέσεις για την ολοκλήρωσή τους «σήμερα - αύριο - του χρόνου» έχουν γεμίσει τόσα δελτία Τύπου ώστε φτάνουν για να καλύψουμε όλους τους τοίχους σε όλες τις υπηρεσίες της Περιφέρειας, σε όλες τις Περιφερειακές Ενότητες;

Τι να συζητήσουμε, ότι ακόμα κι αν κάποιο έργο προχωρήσει, θα ολοκληρωθεί προς το τέλος της θητείας ώστε να διαφημιστεί προεκλογικά και όχι νωρίτερα;

Η ολοκληρωτική καταστροφή της Θεσσαλίας, λες, και δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις ακόμα.

Χάσαμε τη Δαδιά, εξαιτίας μιας πυρκαγιάς που ξεκίνησε τον Αύγουστο και έσβησε τον Σεπτέμβριο -ούτε αυτό μπορείς να το συνειδητοποιήσεις.

Και όλα αυτά, ενώ έχει προηγηθεί η πύρινη λαίλαπα στην Εύβοια εξαιτίας της οποίας ξεριζώθηκαν άνθρωποι από τη γη και τις περιουσίες τους και μετοίκησαν αλλού.

Από τότε μέχρι σήμερα, δεν έγινε απολύτως τίποτα. Και δεν περιμένουμε -όσοι βλέπουμε τι γίνεται στη χώρα πέρα από τα non-papers και τα δελτία Τύπου- ξαφνικά να δουλέψει το ξεδοντιασμένο μας κράτος ή να αλλάξουν όλα τα κακώς κείμενα, αλλά περιμέναμε ότι έστω αυτό το καλοκαίρι δεν θα φθάναμε και πάλι στο σημείο να αφήνουμε τις πυρκαγιές να σβήσουν στη θάλασσα.

Οι Θεσσαλοί τι θα κάνουν;

Θα πάνε να γίνουν εργάτες γης στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, που τους κάλεσε ο δήμαρχος;..

Οι πλημμυρισμένες εκτάσεις δεν θα είναι καλλιεργήσιμες για τρία ή και πέντε χρόνια.

Η Θεσσαλία τροφοδοτούσε την ελληνική οικονομία με προϊόντα τα οποία θα πρέπει τώρα να εισάγουμε.

Η καταστροφή είναι τεράστια και για αυτή την καταστροφή δεν μπορεί να ευθύνεται μόνο η σφοδρότητα της κακοκαιρίας.

Κανείς από τους κυβερνώντες δεν δικαιούται να ισχυρίζεται ότι δεν ήξερε και ότι δεν περίμενε.

Το ρεπορτάζ του in.gr (10/9/23) αναφέρει: «Στο γεγονός ότι η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι φορείς γνώριζαν τον κίνδυνο που διατρέχει ο Βόλος και ο θεσσαλικός κάμπος για πλημμύρες σε περίπτωση ακραίων καιρικών φαινόμενων όπως συνέβη με την κακοκαιρία Daniel συνηγορούν οι Χάρτες Κινδύνου Πλημμύρας ήταν αναρτημένοι ήδη από το 2018, δείχνοντας για ακόμα μία φορά την ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού στον τομέα της πρόληψης. Οι συγκεκριμένοι χάρτες δείχνουν πως επιχειρήματα όπως ''δεν γνωρίζαμε'' και ''δεν περιμέναμε τέτοιες επιπτώσεις από την κακοκαιρία'' δεν ευσταθούν και δεν αποτελούν δικαιολογία. Αυτό που φανερώνουν είναι για ακόμα μία φορά ελλιπή σχεδιασμό, καθώς τα στοιχεία υπήρχαν, αλλά αγνοήθηκαν. Έτσι η χώρα μας δεν είχε «οχυρωθεί» κατάλληλα απέναντι στα καιρικά φαινόμενα» (δείτε ΕΔΩ).

Αλήθεια, έχουμε εδώ στον Νομό μας τέτοιους χάρτες; Τους κοιτάζει κανείς; Τους λαμβάνει κανείς υπόψη του;

Διαβάζουμε τις δηλώσεις του υπουργού Πολιτικής Προστασίας (προηγουμένως πλήρως αποτυχημένου υπουργού Υγείας, πλήρως αποτυχημένου υπουργού Τουρισμού) και δεν πιστεύουμε τα μάτια μας. Ίχνος ευθύνης. Διαβάζουμε τις δηλώσεις του δημάρχου Βόλου, ο Δήμος του οποίου καταστράφηκε, και επίσης δεν πιστεύουμε στα μάτια μας. Διαβάζουμε ότι η ΝΔ θα στηρίξει και πάλι τον Αγοραστό, και μένουμε με το στόμα ανοιχτό. Αν και δεν θα έπρεπε. Ο παραιτηθείς υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Κώστας Αχ. Καραμανλής παρά το γεγονός ότι δεν έλαβε ποτέ υπόψη του τις έγγραφες προειδοποιήσεις των μηχανοδηγών, ούτε καν του διευθύνοντος συμβούλου του ΟΣΕ όχι μόνο έβαλε και πάλι υποψηφιότητα, αλλά εξελέγη κιόλας!

Εδώ βρίσκεται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η μόνη ατομική ευθύνη που έχει καθένας και καθεμιά μας: Η αμιγώς πολιτική ευθύνη την οποία οφείλουμε να αναλάβουμε κάποια στιγμή, διότι η ζωή μας κινδυνεύει και η ψυχή μας έχει μαυρίσει.

Ανενόχλητοι Κροάτες φασίστες διέσχισαν ολόκληρη την Ελλάδα και δολοφόνησαν έναν άνθρωπο, ενώ οι ελληνικές αρχές γνώριζαν για την άφιξή τους τρεις ημέρες νωρίτερα αλλά παρ' όλα αυτά, έφτασαν μέσα στην Αθήνα. Το καλοκαίρι ξέσπασαν πυρκαγιές στην Αττική, τη Μαγνησία, τη Φθιώτιδα, το Λουτράκι, την Κέρκυρα, την Εύβοια, τη Ρόδο, από όπου απομακρύνθηκαν περίπου 30.000 άνθρωποι. Στον Έβρο κάηκαν 900.000 στρέμματα περίπου. Από τις πυρκαγιές έχασαν τη ζωή τους 28 άνθρωποι. Στη Νέα Αγχίαλο η πυρκαγιά είχε ως αποτέλεσμα να εκραγούν αποθήκες της Πολεμικής Αεροπορίας. Καταστράφηκε το Πήλιο, ένα κύτταρο δασικού και τουριστικού πλούτου στη χώρα μας. Πριν από μερικές μέρες, ένας νέος άνδρας δολοφονήθηκε από άνδρες του πληρώματος επιβατηγού πλοίου οι οποίοι λίγα λεπτά μετά την πράξη τους προσπαθούσαν ήδη να τα μπαλώσουν.

Όλα τα παραπάνω, δείχνουν ένα κράτος σε βαθιά κρίση. Η εικόνα της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, εν αντιθέσει, δείχνουν απάθεια και πολιτική ύπνωση.

Έχουμε εκλογές και μπορούμε έστω και τώρα αφενός να συμμετάσχουμε -ήταν απαράδεκτα μικρό το ποσοστό συμμετοχής στις βουλευτικές εκλογές για μια χώρα που έχει περιέλθει σε τέτοια κατάντια- και αφετέρου να ψηφίσουμε με γνώμονα τον Άνθρωπο και ολόκληρη την κοινωνία.Οι κορδέλες των εγκαινίων των μεγάλων έργων κράτησαν περισσότερο από τα έργα, τελικά.

Στη φωτογραφία, η γέφυρα του Αλμυρού η οποία κατέρρευσε. Είχε καταρρεύσει εξαιτίας του Ιανού και θεωρητικά είχε εκ νέου κατασκευαστεί δριμύτερη. Από την τομή καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε ότι η ανακατασκευασμένη γέφυρα δεν στηριζόταν πουθενά. 

Έργα της κορδέλας.

Πρέπει άμεσα να ξεκινήσει μια σοβαρή διαβούλευση για το τι πρέπει να γίνει ώστε να αποφύγουμε ανάλογες καταστάσεις στο μέλλον. Το νερό έχει δρόμους που δεν είναι δυνατόν να ανακόπτονται από μπαζώματα και έργα αποστράγγισης. Αν δεν το κατανοήσουν τώρα οι κυβερνώντες, θα έχουμε τα ίδια και χειρότερα πολύ σύντομα.

*Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάματα/ που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα/ θέλει να παίξει ακόμα με τ’ άστρα τ’ ουρανού/ πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου/ πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι,/ του κλέβουν το τραγούδι… («Ένας μικρός, παλιός, γλυκός Σεπτέμβρης», Παντελής Θαλασσινός, από το άλμπουμ «Καλαντάρι», 2006)

Γαλανιάδη Εύα