«Έλα να δούμε Κασσελάκη.»

Το «έλα να δούμε τηλεόραση», αλλιώς.

Διότι, ας γίνεται στη χώρα το... έλα να δεις, γενικώς, η τηλεόραση παίζει από το πρωί ως το βράδυ Κασσελάκη. Ο Νίκος Ευαγγελάτος, για παράδειγμα, αφιερώνει καθημερινά τουλάχιστον μιάμιση ώρα εκπομπής στο «φαινόμενο» (πουλάει, ασφαλώς) και, ό,τι απομένει από τηλεοπτικό χρόνο, αν δεν έχει γίνει κάποιο φρικτό τροχαίο ή δυστύχημα, το «σπαταλάει» στην ακρίβεια, σε κανένα ρεπορτάζ του τρίλεπτου για τη Θεσσαλία, σε κανέναν εργατολόγο για τα εργασιακά. Ομοίως και οι πρωινές ενημερωτικές εκπομπές.

Δώστε Στέφανο στον λαό.

Εκείνοι που επεσήμαιναν τις προηγούμενες ημέρες ότι κάτι θα έβρισκαν οι καναλάρχες και οι παρουσιαστές για να βγει από το τηλεοπτικό τοπίο η καταστροφή στη Θεσσαλία, δικαιώθηκαν.

Εκεί που δεν ενδιαφερόταν σχεδόν κανείς ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος σε ένα κόμμα που υπέστη συντριπτική ήττα στις βουλευτικές εκλογές, εμφανίστηκε ο μετεωρίτης Στέφανος Κασσελάκης,  έσκασε στη γη μαζί με όλο του το προσεκτικά φτιαγμένο κοινωνικό του προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ξαφνικά ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ απέκτησε ενδιαφέρον -μην πούμε η «πολιτική» ζωή γενικά.

Το «πολιτική» σε εισαγωγικά στην παραπάνω φράση, διότι πολιτική ζωή (έπρεπε να) θεωρείται η λαίλαπα των εργασιακών, η ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια που μας περιμένει, το γεγονός ότι η κυβέρνηση ζητεί από τους πολίτες να αναλάβουν την ατομική ευθύνη να κυνηγήσουν την αισχροκέρδεια μέσω application διότι ελεγκτικός μηχανισμός δεν υπάρχει -ούτε και η προθυμία, βέβαια, να παταχθούν όσοι προσθέτουν απανωτά «καπέλα» στα προϊόντα. Πολιτική ζωή είναι ο πολιτικός λόγος του καθενός και της καθεμιάς από εμάς, τα προγράμματα που δεν βλέπουμε να ανακοινώνονται από όλες τις παρατάξεις, δημοτικές και περιφερειακές- κι ας είμαστε είκοσι μέρες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές,

Σήμερον έχει Κασσελάκη!

Το πολιτικό σύστημα «ψάχνεται» να βρει από πού χτυπήθηκε. Διότι «χτυπήθηκε» σε αυτό που έχει καταλήξει να είναι η ουσία του: Στην επικοινωνία, δηλαδή. Ο Στέφανος Κασσελάκης έφτιαξε πολύ προσεκτικά μια επιμελώς ατημέλητη εικόνα και, χωρίς να έχει ίχνος πολιτικού σχεδιασμού, παρά μόνο επικοινωνιακού, κινητοποίησε τις δυνάμεις εκείνες που θεωρούν ότι μπορεί να χτυπήσει τον Μητσοτάκη στα ίσα (επικοινωνιακά, άρα και να κερδίσει κάποτε τις εκλογές, αφού στην επικοινωνία βασίζονται και όχι στις πολιτικές θέσεις), εκείνους που περιμένουν «μεσσίες», εκείνους που θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ πραγματικά να αλλάξει, να έρθουν τα μέσα, έξω του.

Χαρισματικός, λένε, ο υποψήφιος που σάρωσε την προηγούμενη Κυριακή.

Το χάρισμα, όμως, δεν είναι μια ιδιότητα, αλλά μια σχέση.

Οι συνθήκες στη χώρα μας ήταν ώριμες για να εμφανιστεί ένας επόμενος χαρισματικός ηγέτης, με προφίλ που να «κουμπώνει» στο τι ζητάει ο Έλληνας και δεν το έχει αντιληφθεί.

Αλλά, ποιος θυμάται τον Max Weber;..

Η όλη φάση με τον κόσμο γύρω από τον Κασσελάκη που θέλει να τον αγγίξει, να τον φιλήσει, να τον αγκαλιάσει, θυμίζει τους Άγγλους βασιλείς που μπορούσαν με ένα άγγιγμα να... θεραπεύσουν τη χοιράδωση.

Η υπερέκθεση, όμως, φέρνει και τη γύμνια που «βασιλιά» της προεκλογικής μάχης στον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ. Χθες ο ίδιος έκανε ένα γλωσσικό «ατόπημα», έτσι το χαρακτήρισε, ονοματίζοντας «κρατίδιο» το ψευδοκράτος. Λυπάμαι, αλλά το λάθος αυτό είναι ασυγχώρητο, είτε πρόκειται για ατόπημα είτε για άγνοια. Πριν από αυτό, όμως, είχε αρνηθεί να συμμετάσχει σε debate κόντρα στην Έφη Αχτσιόγλου. «Την ώρα που ήμουν μέσα στις λάσπες (σ.σ. στη Θεσσαλία) η κυρία Αχτσιόγλου ζητούσε debate», είπε, επιστρέφοντάς της το αίτημα.

Και τι να πει στο debate ένας άνθρωπος που πήρε αγκαζέ τον Αποστολάκη -άλλος από 'κει!- ντυμένο βατραχάνθρωπο να κάνει οδοιπορικό στη Μακρόνησο;

Προσοχή: Δεν συμφωνώ με την άποψη ότι η ιστορία της Αριστεράς ανήκει σε κάποιους λίγους και εκλεκτούς. Αλλά δεν είναι αποδεκτό να γίνονται σκηνικό βιντεοκλίπ όλοι οι τόποι και όλα τα μνημεία από κανέναν.

Ο κ. Κασσελάκης είπε σήμερα το πρωί ότι χρειάζεται δύο μήνες για να μάθει καλά ελληνικά και να μην πέφτει σε γλωσσικά ατοπήματα. Και ιστορία πρέπει να διαβάσει. Και με τη διπλωματία να ασχοληθεί. Αλλά, ποιος από τους ψηφοφόρους του στις εσωκομματικές ή από τους ψηφοφόρους του αργότερα, στις βουλευτικές, αν εκλεγεί, θα νοιαστεί; Πόσοι εξοργίστηκαν στ' αλήθεια όταν ο Μητσοτάκης χαρακτήριζε «ατύχημα» το δυστύχημα, τουλάχιστον, ή έγκλημα, στην ουσία, στα Τέμπη; Ή την «αναποδιά» στη Θεσσαλία;

«Για να κατανοηθεί η στάση και η συμπεριφορά των ανθρώπων θα πρέπει να γίνει αντιληπτό και να συλληφθεί το σύστημα αυτό των αξιών και πίστεων, το οποίο υποστηρίζει μια συνολική θεώρηση του κόσμου και της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτό το σύστημα αξιών προσανατολίζει τον άνθρωπο και τα νοήματα που το συνθέτουν, είναι αυτά που βιώνει στην καθημερινή του κοινωνική ζωή», για να θυμηθούμε ξανά τον Max Weber.

Τι σύστημα αξιών και πίστεων έχουμε;

Σε ποιους απευθύνεται ο Κασσελάκης; ή ακόμα και ο Μητσοτάκης;

Σε μια μάζα που ζει μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που μπερδεύει το αριστερό με το δεξιό (εδώ οι πολιτικοί πηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο με μια ευκολία που θα την ζήλευε και η Κομανέτσι), που δεν ενδιαφέρεται για το θεωρητικό και πολιτικό υπόβαθρο, σε μια πλατιά μάζα που θέλει πάση θυσία να φύγει ο Μητσοτάκης και που δεν πιστεύει ότι το κόμμα με μια γυναίκα στο τιμόνι θα τα καταφέρει. Ο Κασσελάκης δεν απευθύνεται ούτε στους θεωρητικούς της Αριστεράς ούτε στους σκεπτόμενους του κόμματος του οποίου θέλει να ηγηθεί.

Θα εκλεγεί από τη βάση -και μάλιστα διευρυμένη, αφού για χάρη του πήγαν στις κάλπες δεκάδες χιλιάδες πολίτες.

Ενδεικτικά, τα ανεπίσημα στοιχεία για Τρίπολη και Μεγαλόπολη: Στην Τρίπολη την Κυριακή ψήφισαν Κασσελάκη 228 μέλη και την Αχτσιόγλου 165, στη Μεγαλόπολη αντίστοιχα 102 τον κ. Κασσελάκη και την κυρία Αχτσιόγλου 66.

«Ζαλίζουν» τα νούμερα και εν πολλοίς, ειδικά για την περιοχή μας, δεν είναι κατανοητά.

Βλέποντας τα πράγματα από μακριά, όλο αυτό το διάστημα μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι ο Διονύσης Τεμπονέρας, δικηγόρος-εργατολόγος, που δεν διεκδίκησε την προεδρία του κόμματος είχε απόλυτο δίκιο και ήταν ίσως ο μόνος που ήθελε να προλάβει καταστάσεις που θα οδηγούσαν στην ταύτιση του πολιτικού μηνύματος του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ με την προσωπικότητα του επικεφαλής του, όπως πάει να γίνει το πράγμα τώρα.

Ο κ. Τεμπονέρας, μία από τις σοβαρές φωνές του κόμματος, είχε επισημάνει σε ομιλία του στην Πολιτική Γραμματεία ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαθιά κρίση ταυτότητας» και υποστήριξε την άποψη πρώτα να αποφασίσει το κόμμα συλλογικά πού θέλει να πάει και μετά να εκλεγεί πρόεδρος.

«Πρέπει να αφήσουμε το νέο να γεννηθεί. Σε μια εποχή που θριαμβεύει το ατομικό, πρέπει να ενεργοποιήσουμε τον συλλογικό διανοούμενο, που θα πορευτεί παρέα με την δημοκρατία και την κοινωνία των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, των ''από κάτω''», έλεγε, μέσα από μια επίπονη διαδικασία, μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Το νέο ήρθε ξαφνικά με τη μορφή του Κασσελάκη. Και το «από τα κάτω» είναι μια διευρυμένη βάση.

ΥΓ.: Σαφώς η κυρία Αχτσιόγλου δεν μπορεί να... παραβγεί τον Κασσελάκη σε επικοινωνιακά τερτίπια. Όπως κανείς δεν μπορεί να παραβγεί τον Πρωθυπουργό στο συγκεκριμένο κομμάτι. Μάλιστα, είναι τόσο καλός σε αυτό το σπορ ο κ. Μητσοτάκης που δεν έκανε σε κανέναν εντύπωση αυτό που είπε για τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, ότι ελπίζει να εκλεγεί ένας πρόεδρος που θα μιλά για την ουσία και όχι για την επικοινωνία.

Αυτό είναι επικοινωνιακή πολιτική, παιδιά, και του βγάζω το καπέλο.

Να είσαι ο πρώτος διδάξας και να κατηγορείς τους άλλους για αυτό που κάνεις τόσο καλά εσύ...

Γαλανιάδη Εύα