Τρία διαφορετικά και εξαιρετικά θλιβερά περιστατικά τις τελευταίες ημέρες υπενθυμίζουν με τον πιο τραγικό τρόπο ότι ως κοινωνία δεν έχουμε κάνει τα αναγκαία εκείνα βήματα για να μπορούμε να συμβιώνουμε με τα άλλα ζώα αρμονικά.

(Όχι, το να έχεις σκύλο ή γάτα στο σπίτι δεν σημαίνει ότι αγαπάς τα ζώα και τη ζωή, κιόλας.)

Ο άνθρωπος είναι ζώο. Δεν είναι η νοημοσύνη του, αλλά η αίσθηση ανωτερότητας που έχει η οποία τον κάνει να νομίζει ότι είναι κάτι διαφορετικό από τα υπόλοιπα πλάσματα στη Γη. Δεν συνειδητοποιούμε συχνά ότι κι εμείς χρειαζόμαστε αέρα για να ανασάνουμε, ότι κι εμείς χρειαζόμαστε νερό για να ζήσουμε, ότι κι εμείς πρέπει να φάμε για να επιβιώσουμε κι ότι έχουμε το ένστικτο της αναπαραγωγής για να διαιωνίσουμε το είδος μας το οποίο, αν με ρωτάτε, η Γη πρέπει να το αποτινάξει από πάνω της όπως οι σκύλοι τους ψύλλους, αν έχει εκείνη το... ένστικτο της επιβίωσης...

Περιστατικό πρώτο: Ο Όλιβερ, το χάσκι που βασανίστηκε στην Αράχωβα και βρήκε φρικτό θάνατο.  Η υπόθεση έλαβε τεράστιες διαστάσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Οι φιλοζωικές οργανώσεις ζητούν δικαιοσύνη για το έγκλημα του βασανισμού και της θανάτωσής του. Τα ευρήματα της ιατροδικαστού έδειξαν βασανισμό από άνθρωπο, τα ευρήματα της Αστυνομίας έδειξαν επίθεση από αγέλη σκύλων -αυτό είπε η εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας. Η έρευνα συνεχίζεται, αλλά εκταφή του ζώου δεν θα γίνει. Ο ιδιοκτήτης του επιμένει ότι πρόκειται για ανθρώπινο χέρι.

Ακόμα και ένας αδαής μπορεί να καταλάβει, πάντως, αν το ζώο έχει βασανιστεί από ανθρώπινο χέρι ή αν έπεσε θύμα άγριων σκυλιών ή αγριογούρουνων. Λιοντάρια δεν κυκλοφορούν στην Αράχωβα... Η ουσία είναι ότι πολύ γρήγορα πήρε έκταση το hashtag #canselArachova, δηλαδή το κάλεσμα να μην πατήσει κανείς το πόδι του στην τουριστική αυτή περιοχή, και μάλιστα μέσα στις γιορτές, επειδή συγκαλύπτεται ένα έγκλημα. Κατά του Όλιβερ, κατά της ζωής. Στόματα άνοιξαν και μίλησαν για ναρκωτικά, για όργια σε σαλέ, για πορνεία, με αφορμή τη θανάτωση του σκύλου. Άνθρωπος που βασανίζει έτσι ένα ζώο, πάντως, είναι επικίνδυνος και για τους εκπροσώπους του είδους του...

Περιστατικό δεύτερο: Άγνωστοι δολοφόνησαν μία αρκούδα και τα δύο της αρκουδάκια που ακόμη θήλαζαν, ανάμεσα στην Πλαγιά Κόνιτσας και το Επταχώρι Καστοριάς, στο 106ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Ιωαννίνων - Κοζάνης. «Πυροβόλησαν πρώτα τη μαμά-αρκούδα και μετά τα δύο μικρά που ήταν φετινής γέννας, μάλλον της περασμένης άνοιξης και ακόμη θήλαζαν όπως φαίνεται και από τις θηλές της αρκούδας» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο συνεργάτης του «Αρκτούρου» Νίκος Παναγιωτόπουλος ο οποίος ειδοποιήθηκε για το περιστατικό, μαζί με το δασαρχείο και την περιβαλλοντική οργάνωση «Καλλιστώ». Δηλαδή κάποιος ή κάποιοι, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, σήκωσαν το όπλο και σκότωσαν τρία ζώα που προστατεύονται από τον Νόμο, που ανήκουν στην ολοένα μειούμενη άγρια πανίδα μας.

Πόσο αποκτηνωμένος είναι ένας άνθρωπος για να κάνει κάτι τέτοιο; Πόσο πολύ πρέπει να μισεί τη ζωή στην ολότητά της;

Το θέμα ανέδειξε ο Αρκτούρος, αλλά ύστερα από 24 ώρες ξεχάστηκε.

Για πολλούς κατ' όνομα φιλόζωους, δυστυχώς, οι αρκούδες επειδή δεν είναι αδεσποτούλια ή μωράκια στον δρόμο, γατάκια ή σκυλάκια, δεν αξίζουν της ίδιας προσοχής με εκείνα.

(Είναι τόσο, μα τόσο εύκολο να αποκτήσει μονομερή σκέψη και ενσυναίσθηση το ζώο που λέγεται άνθρωπος... Το βλέπουμε και στους εαυτούς μας, αν έχουμε εξασκηθεί στη διάκριση, οπότε ας μην το αναλύσουμε περαιτέρω.)

Περιστατικό τρίτο: Σκυλιά κατασπάραξαν γυναίκα μέσα στην ιδιοκτησία της σε χωριό της Θεσσαλονίκης. Η πενηντάχρονη γυναίκα έκανε δουλειές στον κήπο όταν της επιτέθηκαν τα σκυλιά του γείτονά της και την κατασπάραξαν στην κυριολεξία, με πενήντα δαγκωματιές σε όλο της το σώμα. Ο ιδιοκτήτης συνελήφθη. Σύμφωνα με μαρτυρίες, τα σκυλιά, που κάθε άλλο παρά φιλικά ήταν, κυκλοφορούσαν συχνά έξω. Και εδώ, δυστυχώς, έχουμε τρομερές ελλείψεις ως κοινωνία και ως Πολιτεία. Στην «Καθημερινή» και στην Τασούλα Επτακοίλη μίλησε ο Χρήστος Καραγιάννης, κτηνίατρος, ειδικός στην αντιμετώπιση προβλημάτων συμπεριφοράς, ένας από τους μόλις 40 στην Ευρώπη με τη συγκεκριμένη ειδικότητα (δείτε όλο το άρθρο ΕΔΩ). Ο οποίος είπε τα εξής πολύ απλά και κατανοητά για το πώς ένας σκύλος «εκπαιδευμένος» να φυλάει το σπίτι, φεύγει από το σπίτι του και επιτίθεται σε άνθρωπο, εκτός του χώρου που έχει «εκπαιδευτεί» να προσέχει: «Μερικές φορές ευθύνεται η μη ενδεδειγμένη εκπαίδευση των σκύλων, ώστε να “αγριέψουν” και να είναι αποτελεσματικοί φύλακες. Δεν φταίνε τα ζώα. Κατ’ αρχάς συχνά οι κηδεμόνες δεν καταλαβαίνουν ότι δεν γίνεται να εκπαιδεύσουν το κατοικίδιό τους ώστε να φυλάει το σπίτι ή την επιχείρησή τους – άλλο είναι το ζώο εργασίας, άλλο το ζώο συντροφιάς, δεν υπάρχει “διακόπτης” που να οδηγεί από τη μια κατάσταση στην άλλη με ασφάλεια. Και στη συνέχεια, αστοχίες γίνονται από κάποιους εκπαιδευτές που αυθαιρετούν και επιλέγουν τον λάθος τρόπο: διεγείρουν τα πιο αρνητικά συναισθήματα του ζώου, το επιβραβεύουν όχι μόνο όταν δαγκώνει, αλλά όταν κάνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά με το δάγκωμά του». «Να υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να έχει κανείς έναν μεγαλόσωμο σκύλο, άνω των 70 κιλών, εκπαιδευμένο ως φύλακα, όπως συμβαίνει στη Γαλλία. Να θεσπιστούν υποχρεωτικά μαθήματα, εξετάσεις και έλεγχος. Ο,τι με τα όπλα δηλαδή. Και με αυτά σκοτώνονται άνθρωποι κατά λάθος. Επίσης εκπυρσοκροτούν· κι έχω δει αρκετές φορές σκύλους να στρέφονται εναντίον των κηδεμόνων τους και να τους στέλνουν στην εντατική», καταλήγει ο Χρήστος Καραγιάννης. όσο για τα τρία σκυλιά που σκότωσαν την 50χρονη γυναίκα, δεν υπάρχει καν σαφές νομοθετικό πλαίσιο για το τι πρέπει να γίνει. Η εισαγγελική αρχή θα αποφασίσει για το μέλλον τους.

Επομένως:

Γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε θεσπίσει νόμους που εφαρμόζονται στα πιο προηγμένα κράτη;

Γιατί θεωρούμε ακόμα ότι η ενδεδειγμένη λύση για να προστατεύσουμε την περιουσία μας είναι ένας επιθετικός σκύλος, κακά εκπαιδευμένος, και όχι ένας συναγερμός, ας πούμε;

Γιατί όταν έχουμε σημάδια ότι το ζώο μας είναι επιθετικό δεν κάνουμε τίποτε για αυτό; Εδώ η απάντηση είναι προφανής, κι ας μην το βλέπουμε: Διότι δεν το αγαπάμε ούτε το νοιαζόμαστε. Μας ενδιαφέρει μόνο να είναι λειτουργικό και να εξυπηρετεί τον σκοπό του, δηλαδή να φυλάει την ιδιοκτησία μας.

Γιατί η εκτροφή, η εμπορία και η εκπαίδευση των ζώων είναι εν πολλοίς ανεξέλεγκτη;

Γιατί οι περισσότεροι από εμάς θεωρούν ότι είναι εύκολη υπόθεση η υιοθεσία ζώων συντροφιάς;

Γιατί υπάρχει τόση πολλή έλλειψη παιδείας;..
...που αν δεν υπήρχε, δεν θα νιώθαμε ως είδος παντοδύναμοι.

Στη φωτογραφία: Πίνακας του Breton Rivier (1874), απεικονίζει ένα αγαπημένο θέμα της ελληνικής μυθολογίας, που πέρασε στην παλαιοχριστιανική τέχνη. Ο θεός Απόλλωνας με τη λύρα του συγκεντρώνει εν ειρήνη γύρω του όλα τα ζώα, άγρια και ήμερα, σαρκοφάγα και φυτοφάγα. Στις απεικονίσεις της παλαιοχριστιανικής τέχνης, στους πρώτους χριστιανικούς ναούς, η μορφή του Απόλλωνα έχει αντικατασταθεί με τη μορφή του Ιησού, αλλά δυστυχώς δεν έχω κάποια εικόνα πρόχειρη. Πέρα από τον συμβολισμό που ενέχει το συγκεκριμένο θέμα, η ουσία των απεικονίσεων αυτών είναι η συνύπαρξη του ανθρώπου με τα άλλα ζώα και με το περιβάλλον γύρω του. Οι απεικονίσεις αυτές έφθιναν με τον χρόνο και έδωσαν τη θέση τους σε άλλες απεικονίσεις, με τον Χριστό ως καλό ποιμένα με τα πρόβατα γύρω του. Κι αυτό ακόμα έχει τη συμβολική αλλά και την ουσιαστική του σημασία. Σήμερα πιο πολύ από ποτέ είναι απαραίτητο να αναζητήσουμε την αρμονία και την αρμονική συμβίωση με όλα όσα είναι ζωντανά, σαν κι εμάς, και απαραίτητα για την επιβίωσή μας.

Γαλανιάδη Εύα