Η Ευγενία Παπαοικονόμου - Παπαντωνοπούλου γεννήθηκε στις Κολλίνες Αρκαδίας το 1933.Τρίτο κατά σειρά παιδί του Κώστα και της Ελένης Παπαοικονόμου, έζησε  εκεί τα παιδικά της χρόνια με τα πέντε αδέλφια της.
Μεγαλώνοντας ήλθε στην Τρίπολη, και ασχολήθηκε με την κομμωτική με επιτυχία για πολλά χρόνια.Παντρεύτηκε το  ζαχαροπλάστη δημοσιογράφο Μίμη Παπαντωνόπουλο και απέκτησαν τρία παιδιά.Κάποια χρόνια μετά αφήνει την κομμωτική για να βοηθήσει τον σύζυγο της στη δουλειά του.

Ακάματη βοηθός του στο ζαχαροπλαστείο, σύζυγος και συντρόφισσα αλλά και καλή μάνα  στα παιδιά της.

Η καλλιτεχνική  ψυχή της ,κάπου  ανάμεσα σε σπίτι ,παιδιά και δουλειά άρχισε να εκφράζεται με  ποιήματα και κείμενα τρυφερά, και γεμάτα ευαισθησία που μόνο μια μάνα, μια γυναίκα εργαζόμενη θα μπορούσε να νοιώσει και να γράψει.

Ένα από αυτά τα ποιήματα με τίτλο

"Ειρήνης Ύμνος" της έδωσε  το βραβείο ΙΠΕΚΤΣΙ.Αυτό το βραβείο καθιερώθηκε στη μνήμη του ειρηνιστή Τούρκου δημοσιογράφου Αμπντί Ιπεκτσί(1929-1979). Η δολοφονία του έγινε η αιτία να καθιερωθεί το  Ελληνικοτουρκικό  Βραβείο Ειρήνης και Φιλίας ΙΠΕΚΤΣΙ.

Η πρώτη βράβευση έγινε στην Αθήνα το 1981,η δεύτερη στην Κωνσταντινούπολη το 1983 .Οι επόμενες έγιναν στην Αθήνα το 1991 και 1994 στις οποίες βραβεύτηκε και τις δύο φορές η Ευγενία Παπαντωνοπούλου .
Σκοπός αυτού του βραβείου ήταν να αποδείξει ότι η καλή θέληση ,τόσο των διακεκριμένων , όσο και των απλών ανθρώπων , Ελλήνων και Τούρκων, μπορεί να λύσει ειρηνικά οποιαδήποτε προβλήματα υπάρχουν η θα υπάρξουν μεταξύ των δύο λαών.
Να σημειωθεί ότι η Ευγενία Παπαντωνοπούλου έστειλε δύο φορές επιστολή στο  "απέναντι ακρογιάλι" όπως έγραφε σε μία απο αυτές,η οποία απευθυνόταν στην Τανσού Τσιλέρ.Σε αυτή την επιστολή έγραφε ότι οι άντρες κάνουν μόνο πόλεμο αλλά οι γυναίκες ως μανάδες, πρέπει να πιαστούν χέρι - χέρι στο χορό της αγάπης και της ελπίδας.

ΠΗΓΗ: Η ΤΡΙΠΟΛΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
ΤΟΥ ΜΙΜΗ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ.

"Ειρήνης Ύμνος"
Δυό μάνες κοιλοπόναγαν
σένα νοσοκομείο
και όπως ήταν φυσικό
εγέννησαν και οι δύο.
Η μία Τουρκάλα ήτανε
η άλλη Ελληνίδα
Η τύχη όμως το φέρε
να χουνε μια πατρίδα
Τι όμορφα που ήσανε
θυμούνται τα μωρά τους
Η μία εγέννησε υγυιό
και η άλλη θυγατέρα
Τι λες δε τα παντρεύουμε
σα γίνουνε μεγάλα;
εγώ θα κάνω γυιο γιατρό
και συ κόρη δασκάλα
Και τα μωρά μεγάλωσαν
με κέφι και λατρεία
μα λογικό δεν φαίνεται;
έχουνε μια ΠΑΤΡΙΔΑ.
Ο μεν γιατρός εξέταζε
δίχως να ερωτήσει
Έλληνας είσαι Οθωμανός;
άρρωστος είσαι έ λ α !!
Η δε δασκάλα δίδασκε
αγάπη και Ειρήνη,
αυτός ο όμορφος λαός
Παράδεισος να γίνει.
Μα ήρθαν δύσκολοι καιροί
και χήρεψαν οι μάνες
λυπητερά εχτύπησαν
της Κύπρου οι καμπάνες.
Ποιός τάχα μας εζήλεψε;
ποιός μίσησε την τύχη;
εμείς αγάπη θέλαμε
Αγάπη και Ειρήνη!!
Γι αυτό αποφασίσαμε
εμείς θα παντρευτούμε
κι αυτό μας το παράδειγμα
όλοι οι λαοί να δούνε.

Ανάρτηση της κυρίας Ασπασίας Μπιρμπίλη στον ομάδα Παλιές Φωτογραφίες και Γραφικοί Τύποι της Παλιάς Τριπολιτσάς