Διάλογος ανάμεσα σε καθηγήτρια και μητέρα μαθήτριας, σε σχολείο της Τρίπολης: «Σας εξηγώ ότι αν συνεχίσει η κόρη σας να έχει αυτή τη συμπεριφορά, σε λίγα χρόνια μπορεί να βρεθεί στη φυλακή». «Εγώ θα της πηγαίνω τα τσιγάρα στη φυλακή. Έτσι θέλω να συμπεριφέρεται η κόρη μου, εσένα τι σε νοιάζει;».

Έλα μου ντε... Τι να τον νοιάζει τον δάσκαλο και τον καθηγητή το μέλλον των μαθητών του;..

Πάντοτε υπήρχαν προβλήματα στη σχολική κοινότητα και πάντοτε θα υπάρχουν. Η σχολική κοινότητα είναι κι αυτή μια κοινωνία -όχι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Είναι μια κοινωνία.

Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν συνεχώς οι αναφορές για παραβατικές συμπεριφορές μαθητών απέναντι σε συμμαθητές τους εντός του σχολείου -πέρυσι είχαμε ένα περιστατικό ξυλοδαρμού μαθητή έξω από Γυμνάσιο της πόλης μας, αλλά καταγγελία δεν έγινε. Τις προηγούμενες εβδομάδες είχαμε την εισβολή ατόμων σε σχολείο -το έκαναν γης μαδιάμ.Και, από την πλευρά των μαθητών, είχαμε καταλήψεις επειδή οι καθηγητές αρνούνται να τους συνοδεύσουν στις πενθήμερες σχολικές εκδρομές. Δεν μπορούμε να εξετάσουμε από τη θέση στην οποία βρισκόμαστε τις κατηγορίες περί δολιοφθορών και κλοπών σε σχολείο της πόλης μας. Εστιάζουμε στο γεγονός ότι η Διεύθυνση του σχολείου αρνείται να επιτρέψει στους μαθητές να πάνε εκδρομή και ότι οι καθηγητές είναι απρόθυμοι να συνοδεύσουν τα παιδιά επειδή, προφανώς, φοβούνται.

Αν καθημερινά εντός σχολείου παρατηρούνται παραβατικές συμπεριφορές, κι αν δεν μπορούν οι καθηγητές με τους γονείς να βρουν λύσεις και να ακολουθήσουν μια στρατηγική από κοινού, είναι λογικό οι καθηγητές να διστάζουν, δεδομένου ότι σε μια εκδρομή τα πράγματα ξεφεύγουν ευκολότερα από ό,τι στο περιβάλλον του σχολείου.

Σε όλα αυτά, ας προσθέσουμε ότι το υπουργείο... σφυρίζει αδιάφορα.

Τον Νοέμβριο η ΔΑΚΕ ΔΕ Καθηγητών σε επιστολή της τόνιζε τα ακόλουθα:

«Σε σχολείο της Περιφέρειας Πελοποννήσου ο κηδεμόνας μαθητού μήνυσε ολόκληρο τον Σύλλογο Διδασκόντων συγκεκριμένου σχολείου, διότι απέκλεισαν τον εν λόγω μαθητή από πολυήμερη εκδρομή για λόγους ασφαλείας, επειδή ο μαθητής αυτός είχε συνεχή παραβατική συμπεριφορά. (...) Σε σχολείο της ίδιας Περιφέρειας η αρχηγός της σχολικής εκδρομής συνελήφθη από την Αστυνομία, γιατί μαθητής, που είχε μεταφέρει στη βαλίτσα του αεροβόλο όπλο, πυροβολούσε περαστικούς!!! Αυτά είναι μόνο δύο από τα πάμπολλα περιστατικά που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι στις σχολικές εκδρομές. Είναι προφανές ότι οι συνάδελφοι που έχουν συναίσθηση του παιδαγωγικού τους ρόλου και αντιλαμβάνονται την αξία των εκδρομών ως μέσο κοινωνικοποίησης των μαθητών, βάζουν στην πραγματικότητα το κεφάλι τους στη λαιμητόμο. Το θεσμικό πλαίσιο, που διέπει τις σχολικές εκδρομές είναι παρωχημένο, αποσπασματικό και αναποτελεσματικό. Αφήνει εντελώς ακάλυπτους και απροστάτευτους τους συνοδούς καθηγητές».

Οι καθηγητές δεν έχουν το δικαίωμα να αποκλείσουν μαθητές από τις σχολικές εκδρομές βάσει της συμπεριφοράς τους. Αλλά, αν οι μαθητές πιουν, πυροβολήσουν με αεροβόλο περαστικούς(!) ή μεταφέρουν ναρκωτικά στις αποσκευές τους, τις οποίες οι καθηγητές δεν έχουν δικαίωμα να ελέγξουν, βρίσκονται υπόλογοι και είναι υπεύθυνοι. Κι αν τα παραπάνω περιστατικά είναι ακραία, τρόμο προκαλούν στους καθηγητές οι πιθανότητες να μεθύσουν τα παιδιά ή και ακόμα να μην γνωρίζουν οι ίδιοι -επειδή δεν έχουν ενημερωθεί- για σοβαρούς κινδύνους που μπορεί να διατρέχουν οι μαθητές λόγω κάποιας αλλεργίας. Πριν από λίγες μέρες, κατέληξε μαθήτρια η οποία σε εκδρομή στην Κρήτη είχε υποστεί αλλεργικό σοκ επειδή κατανάλωσε βούτυρο, ενώ ήταν αλλεργική στα γαλακτοκομικά.

Πώς αντιμετωπίζει κάτι τέτοιο ένας συνοδός καθηγητής σε μια σχολική εκδρομή, όταν δεν μπορεί να έχεις συνεννόηση με τους γονείς για πράγματα όπως την απαξιωτική -στην καλύτερη περίπτωση- συμπεριφορά των παιδιών απέναντί του ή απέναντι στους συμμαθητές τους; Όταν δεν έχει τη συμπαράσταση των γονιών για ζητήματα όπως την πρόοδο του μαθητή ή τις ιδιαίτερες ανάγκες που ενδεχομένως έχει;

Και οι γονείς, από την άλλη, που αντιμετωπίζουν τεράστιες δυσκολίες στην καθημερινότητά τους, δουλεύοντας από το πρωί ως το βράδυ οι περισσότεροι εξαιτίας των αυξημένων αναγκών, νιώθουν ανήμποροι απέναντι στις δυσκολίες και τα βάζουν με τους καθηγητές.

Περιπτώσεις ακραίων συμπεριφορών γίνονται γνωστές και στη μικρή μας κοινωνία. Όπως και τα περισσότερα προβλήματα, αν τα κρύβουμε κάτω από το χαλί κι αν δεν αποδίδονται οι ευθύνες εκεί που πρέπει κάθε φορά, δεν πρόκειται να δούμε την κατάσταση στα σχολεία να καλυτερεύει. Το ζήτημα είναι τεράστιο και δεν εξαντλείται εδώ, ασφαλώς. Πρέπει, όμως, να αναληφθούν ευθύνες και πρωτοβουλίες από όλους τους εμπλεκομένους.