Το δυστύχημα στα Τέμπη, που κόστισε τη ζωή 57 ανθρώπων, στην πλειονότητά τους νέων αγοριών και κοριτσιών, ήταν προαναγγελθέν. Υπήρχε στον αέρα η απειλή. Μετά τον φρικτό θάνατο που βρήκαν οι συνάνθρωποί μας στο Μάτι, οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, ασχέτως κομματικής προτίμησης, αντιλήφθηκαν ότι δεν υπάρχει ασφάλεια, διότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος.

Έτσι, δεν πιστεύω, ύστερα από έναν χρόνο, ότι υπάρχει έστω και ένας πολίτης αυτής της χώρας που ελαφρά τη καρδία μπορεί να ρίξει το φταίξιμο μόνο σε έναν σταθμάρχη ή μόνο σε έναν πίνακα που τα λαμπιόνια του δεν δούλευαν ή μόνο στην εταιρία που διαχειρίζεται τους σιδηροδρόμους ή μόνο στον υπουργό.

Η πληγή είναι πολύ πιο βαθιά και αναβλύζει παντού γύρω μας.

Διότι όλα ετούτα, και όλοι ετούτοι, είναι δημιουργήματα μιας νοοτροπίας που έχει με επιμέλεια καλλιεργηθεί στην ελληνική κοινωνία και που έχει μολύνει από τον εργάτη καθαριότητας που του επιτρέπεται να εργάζεται διαδικτυακά από τις «κατακόμβες» του στην Κορινθία ως τον εκάστοτε υπουργό και πρωθυπουργό της χώρας.

Το δυστύχημα στα Τέμπη ήταν η στιγμή που η ανικανότητα, η απρονοησία, η εγκληματική αμέλεια και η αδιαφορία συναντήθηκαν σε ένα μέρος.

Δεν μπορεί να είναι τυχαία η σύγκρουση στις ίδιες ράγες δύο τρένων που πάνε σε αντίθετες κατευθύνσεις. Δεν μπορεί να συνέβη τυχαία αυτό το τραγικό από κάθε άποψη γεγονός στη χώρα μας.

Συνέβη, όμως, επειδή στη χώρα μας βασιλεύουν η ανικανότητα, η απρονοησία, η εγκληματική αμέλεια και η αδιαφορία, μαζί με κάτι άλλο: Την αποφυγή ανάληψης ευθύνης.

Γι' αυτό το δυστύχημα στα Τέμπη είναι έγκλημα, και όχι «τραγικό ατύχημα» όπως είχε πει πάνω από δέκα φορές ο τότε και σημερινός Πρωθυπουργός στην πρώτη του συνέντευξη για το θέμα, επιχειρώντας να κατευνάσει τα πνεύματα.

Η σκιά του θανάτου, λοιπόν, πλανιέται πάνω από τη χώρα μας εδώ και χρόνια, μόνο που κανείς δεν ξέρει πού θα χτυπήσει.

Συμπληρώνεται ένας χρόνος αύριο από τη μέρα πο 57 άνθρωποι, οι περισσότεροι νέοι, βρήκαν φρικτό θάνατο στο μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει καταγραφεί ποτέ στη χώρα μας. Στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ο τότε υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Κώστας Καραμανλής είχε πει: «Δεν θα πω ποτέ ότι όλα τα έκανα σωστά. Εκείνο το οποίο δεν κατάφερα, δεν καταφέραμε όλες οι πολιτικές ηγεσίες, είναι να ξεριζώσουμε από τους εργαζομένους, το διοικητικό προσωπικό, τις διοικήσεις, τη νοοτροπία του “έλα μωρέ”. Δεν καταφέραμε να αναστρέψουμε όλες εκείνες τις παγιωμένες παθογένειες του Δημοσίου που νοσεί».

Παθογένειες, πάντως, που το ίδιο το πολιτικό σύστημα καλλιεργεί για να παίρνει την πολυπόθητη εξουσία.

Μήνες πριν από την τραγωδία, είχε δηλώσει πως τα τρένα είναι ασφαλή. Χωρίς να έχει λάβει υπόψη του τις εκκλήσεις και τις καταγγελίες των μηχανοδηγών και των εργαζομένων (δείτε, ενδεικτικά, ΕΔΩ) ή του Διευθύνοντα Συμβούλου Κώστα Σπηλιόπουλου ο οποίος είχε στείλει επιστολή - «καταπέλτη» στον Πρωθυπουργό στις 28 Μαΐου 2020 (δείτε ΕΔΩ).

Οι καταγγελίες των συγγενών των θυμάτων για την αλλοίωση του τόπου της τραγωδίας και το «μπάζωμα» που μόλυνε την περιοχή, αλλά και όλες οι καταγγελίες τους, μόλις χθες με εντολή της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου διατάχθηκε να διερευνηθούν μία προς μία. Οι συγγενείς των μελών των θυμάτων ζητούν με συλλογή υπογραφών να ενεργοποιηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών που δεν επιτρέπει να στέλνονται ανάλογες υποθέσεις στη Δικαιοσύνη απευθείας και που υποχρεώνει τους ανθρώπους αυτούς να καταθέτουν μπροστά σε μια επιτροπή βουλευτών στη Βουλή (δείτε ΕΔΩ), αίτημα που έχουν υπογράψει σχεδόν 800.000 άνθρωποι, με στόχο να φθάσουν στο 1 εκατ. οι υπογραφές.

Η λαϊκή βούληση δεν εκφράζεται μόνο στις κάλπες.

Τη νύχτα της Καθαράς Δευτέρας του 2023 έπεσαν οι μάσκες της Αποκριάς, αλλά και οι μάσκες στη χώρα. Εκείνη η σκιά που περιφέρεται πάνω από την Ελλάδα φόρεσε τη μάσκα του θανάτου και περίμενε στην άκρη της σιδηροδρομικής γραμμής. «Πάμε και όπου βγει»...

Η πολιτική ηγεσία συνεχίζει να πηγαίνει και όπου μας βγάλει. Τι να θυμηθούμε; Το ναυάγιο της Πύλου; Το γεγονός ότι χάθηκαν 900.000 στρέμματα δάσους στον Έβρο σε μια πυρκαγιά που έκαιγε πάνω από δύο εβδομάδες; Το ότι υπήρχε ένας πυροφύλακας σε όλη τη Δαβιά;

Ναι, οι παθογένειες της χώρας... Που τις κατακρίνουν οι υπουργοί και που κανείς δεν ενδιαφέρεται στην πραγματικότητα να τις θεραπεύσει.

Χρέος κάθε πολίτη αυτής της χώρας να ζητήσει δικαιοσύνη για τα θύματα των Τεμπών, να ζητήσει την τιμωρία των ενόχων, να απαιτήσει από την κυβέρνηση αυτή και τις επόμενες, να εργάζονται για τους πολίτες και να διαμορφώσουν, επιτέλους, ένα κράτος ασφαλές.

Εκείνη τη νύχτα έπεσαν όλες οι μάσκες και σβήστηκαν τα φτιασίδια της αστραφτερής επικοινωνιακής πολιτικής στη χώρα μας.

Αναπόφευκτα έρχεται στον νου ο Έντγκαρ Άλαν Πόε και η «Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου». Η εξουσία στη χώρα μας, σαν τον πρίγκιπα Πρόσπερο της ιστορίας, κλείνεται στον πύργο και, ασφαλής από την αρρώστια που ρήμαζε τη χώρα, διοργανώνει έναν χορό μασκαρεμένων, μη γνωρίζοντας ότι ο θάνατος φοράει μάσκα κι όταν το ρολόι σημάνει μεσάνυχτα θα φανερωθεί:

«''Ποιος τολμά'', ρώτησε με τραχιά φωνή τους αυλικούς που στέκονταν κοντά του – ''ποιος τολμά να μας προσβάλει μ’ αυτό το βλάσφημο εμπαιγμό; Πιάστε τον και βγάλτε του τη μάσκα – για να δούμε ποιος είναι αυτός που κρεμάσομε στις επάλξεις του πύργου μόλις βγει ο ήλιος!'' (...) Σκοτάδι και Σαπίλα και ο Κόκκινος Θάνατος κυριάρχησαν απόλυτα απάνω σε όλα».

Ας δυναμώσουμε τις φωνές μας στη μνήμη των αδικοχαμένων συνανθρώπων μας.

Θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς στη θέση τους.

Ας το συνειδητοποιήσουμε αυτό.

«Όταν έμαθα πώς λειτουργούσε ο σιδηρόδρομος ούτε λαχανικά δεν θα φόρτωνα πάνω του. Τι κατάντια, τι ντροπή; Έτσι λειτουργεί η χώρα μου; Ούτε ο πίνακας έδειχνε αυτό που έπρεπε γιατί είχαν καεί τα λαμπάκια. Ήταν τόσο μεγάλο το χάλι που έπρεπε από τις πρώτες δέκα μέρες να μπουν οι ένοχοι στη φυλακή. Και έναν χρόνο μετά συζητάμε για το αν πρέπει να παραπεμφθεί αυτός που φταίει; Από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο παραβάσεις. Επιτρέπεται για αυτό το χάλι του σιδηροδρόμου να παραιτείται θεατρικά ο υπουργός και να είναι ξανά υποψήφιος στις εκλογές για την ασυλία;» (από την κατάθεση της προέδρου του Συλλόγου Συγγενών των Θυμάτων των Τεμπών, της κυρίας Μαρίας Καρυστιανού, στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής)

Η φωτογραφία από ΕΔΩ

Γαλανιάδη Εύα