Διαβάζοντας την ανακοίνωση του κ. Καπλάνη, ο οποίος κινδυνολογεί ότι ο δήμος Γορτυνίας θα παραλύσει εάν μέχρι αύριο (31 Μαρτίου) δεν έχει εγκριθεί ο προϋπολογισμός (δείτε ΕΔΩ), σκεφτόμουν πόσο ρηχή μπορεί να είναι η μομφή όταν στηρίζεται απλώς στην τυπικότητα ισχύος κάποιων διατάξεων, οι οποίες φτιάχτηκαν ακριβώς για να λειτουργήσουν ως "λάστιχο" στους δήμους  (δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια η νομοθεσία επιτρέπει την έγκριση του προϋπολογισμού μέχρι την άνοιξη του τρέχοντος οικονομικού έτους, ακυρώνοντας ουσιαστικά την έννοια του "προϋπολογισμού").

Η μομφή δεν είναι ότι ο προϋπολογισμός και το Ολοκληρωμένο Πλαίσιο Δράσης στο δήμο Γορτυνίας θα ψηφιστούν την Πρωταπριλιά, αλλά ότι θα ψηφιστούν με τους Γορτύνιους αμέτοχους, χωρίς να ξέρει κανείς τι πραγματικά περιλαμβάνουν. Θα είναι για άλλη μια φορά μια τυπική διαδικασία, η οποία απλώς θα καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες του δήμου και τίποτα παραπάνω.

Όσοι επικαλούνται την ανάγκη ορθής λειτουργίας των αστικών θεσμών προκειμένου να στοιχειοθετήσουν την πολιτική κριτική και τη μομφή τους (φορέας αυτής την αντίληψης στη Γορτυνία είναι κυρίως η παράταξη Μέγα, η οποία προβάλλει συνεχώς αυτό το θέμα), ας δουν τι πραγματικά συμβαίνει στην πράξη.

Για παράδειγμα, με το νόμο 5056/23 θεσπίστηκε η υποχρέωση των δημοτικών αρχών να λογοδοτούν κάθε δύο μήνες στο δημοτικό συμβούλιο και μάλιστα σε ειδική συνεδρίαση. Με μια όμως, βασική υποσημείωση από το νόμο. Η συγκεκριμένη συνεδρίαση δεν έχει αποφασιστικό χαρακτήρα (δε λαμβάνονται αποφάσεις), αλλά απλώς ενημερωτικό.

Η τοποθέτηση του δημάρχου Γορτυνίας στην πρώτη συνεδρίαση λογοδοσίας (αρχές Μαρτίου) ότι θα μιλήσει μόνο για τους δύο πρώτους μήνες της νέας θητείας, γιατί όπως είπε, "πριν ήταν άλλος Στάθης δήμαρχος", μπορεί να ακούστηκε σαν πλακίτσα απαξιώνοντας ουσιαστικά την όλη διαδικασία, κρύβει όμως μια μεγάλη αλήθεια: ότι οι ίδιοι οι νομοθέτες δε θέλουν την πραγματική λογοδοσία.

Η μομφή, από τα πιο απλά θέματα λειτουργίας ενός δήμου μέχρι τα πιο σοβαρά που συζητήθηκαν αυτές τις μέρες στη Βουλή, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα όταν δεν εδράζεται σε στέρεες βάσεις, όταν δηλαδή δεν εκφράζεται με όρους λαϊκής συμμετοχής και διεκδίκησης. Η πραγματική, ουσιαστική μομφή και αντιπολίτευση ασκείται στους τόπους δουλειάς, την πόλη, το χωριό, τους δρόμους του αγώνα. Εκεί όπου καθημερινά κρίνεται η στάση του καθενός απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, η μομφή μετατρέπεται στο πλαίσιο μιας συνεδρίασης σε μια ακίνδυνη πράξη απολύτως διαχειρίσιμη, σε μια μομφή που... απλώς μέμφεται.

Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης
Σάββατο, 30/3/24