«Σήμερα λένε πως θα έρθει η ροζ πανσέληνος...»

Time to read
less than
1 minute
Read so far

«Σήμερα λένε πως θα έρθει η ροζ πανσέληνος...»

Απρίλιος 23, 2024 - 23:20

Σήμερα λένε πως θα έρθει η ροζ πανσέληνος κι έτσι καθώς το λένε είναι σάμπως και θ' αλλάξει μέσα μου η γη.

Δεν βλέπω τίποτα ροζ, μόνο έναν κίτρινο αργιλώδη θόλο πάνω στην πλάση μου, άνυδρο, αρχαίο, λες και μπολιάζομαι από το χώμα που βάφουν τα πρόσωπα τους οι αφρικάνικοι λαοί.

Δεν βλέπω τίποτα ροζ, μόνο πως τα μαλλιά μου γέρασαν από υπομονή, αλλά αγαπώ ακόμα την σοκολάτα, την άψητη πικρή μπύρα, τις πολύχρωμες κορδέλες, τα ημερολόγια με τα στιχάκια.

Ξέρω το ρουζ και το απαλό λιπ γκλος και πως απολαμβάνω το μπάνιο στα ρηχά, να ξεπλένομαι με το ζεστό νερό του ήλιου από το λάστιχο, να φτύνω τις φλίδες του λιόσπορου στο τσιμέντο. Δεν βλέπω τίποτα ροζ παρά μόνο τις βαθιές γραμμές στις χούφτες μου, την μαντεία που δεν δείχνει τον δρόμο, μήτε την μεγάλη πόρτα, όμως πεταλουδίζει ώρες ώρες στο διάφραγμα σαν ραβδοσκόπος πάνω από νερό.

Δεν σκέφτομαι ροζ, μόνο πως με τρομάζουν οι παγωμένες αγκαλιές, οι πορτοκαλί αστερίες και οι δαγκάνες των πονηρών καλαμαριών. Δεν θυμάμαι η αλήθεια τίποτα ροζ, μόνο τα ατελείωτα ξενύχτια, τον έρωτα λεχώνα, το κίτρινο νυχτερινό φως στα παράθυρα, τα ήσυχα δροσερά πρωινά, το κλειδί πάνω στην πόρτα και τα κόκκινα μάτια.

Δεν περιμένω ροζ, όμως έχω δει καθαρά, άγια μάτια, τις σιωπές που μιλάνε τρυφερά, τα ήρεμα χέρια που ξέρουν να περιμένουν το σώμα που πονάει παντού. Λένε πως θα έρθει απόψε το φεγγάρι, όμως δεν θα το δω. Έχω ένα άρρωστο μικρό σκυλί, δεν νοιάζεται πως θα φύγει, γλύφει το αίμα από τις πληγές του και μου ζητάει ακόμα φαγητό. Το φιλάω κάθε μέρα στα μάγουλα και το μυρίζω αχόρταγα γιατί η αγάπη χαρακώνει όσο ζει κι ανασαίνει. Έχω φυτέψει τα σποράκια από ένα κυπαρισσόμηλο στο γλαστράκι και περιμένω με αγωνία μήπως και βγουν.

Ένα μπονζάι είναι κάποιες φορές πιο μεγάλο κι από γέρικο κέδρο κι ό,τι είναι ροζ το προσπερνά.

 

Αθηνά Τιτάκη

Η Αθηνά Τιτάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νίκαια. Εργάζεται ως μαία στο Παναρκαδικό νοσοκομείο Τρίπολης. Αγαπάει πολύ τη δουλειά της, όπως αγαπάει τον χορό, την έκφραση, τη δημιουργία. Καλλιεργεί τον κήπο της, μαγειρεύει, δίνει μορφή στον πυλό. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές, «Κατόπιν Αιφνιδιασμού» (2014), «Ενενήντα εννιά σφυγμοί κι ένας κορέκτορας» (2019) και μια συλλογή πεζών, με τον τίτλο «Ερωτικά σαφές» (2016), όλα από τις εκδόσεις Μανδραγόρας.