Άρθρο

«Άραγε υπάρχει ηθικός κανόνας, κανόνας λογικής και εν τέλει νομικός κανόνας που να αποδέχεται ως ενδεχόμενο ότι ένα 12χρονο παιδί “συναίνεσε” σε μια ερωτική πράξη; Υπάρχει κανείς που μπορεί να το ισχυριστεί; Κι όμως τελικά υπάρχει. Ευτυχώς κάθε γνωμοδότηση υπόκειται στην τελική κρίση των δικαστών. Ας δείξουν ότι και το πνεύμα και το γράμμα του νόμου έχουν ψυχή και δεν είναι κενά περιεχομένου...».

Κλασσικό σενάριο: Κατά την αναζήτηση ειδήσεων στο διαδίκτυο, τελικά συναντάτε έναν τίτλο που σας ενδιαφέρει τόσο ώστε με ενθουσιασμό κάνετε κλικ στον σύνδεσμο και ξεκινάτε την ανάγνωση, αλλά μόλις ολοκληρώσετε την περίληψη εμφανίζεται ένα paywall που σας εμποδίζει να διαβάσετε το υπόλοιπο άρθρο. Για να έχετε πρόσβαση στο πλήρες περιεχόμενο πρέπει να πληρώσετε.

Αν και ο μηχανισμός του paywall είναι αρκετά διαδεδομένος στο εξωτερικό, υπάρχουν ήδη ελληνικά έντυπα ευρείας κυκλοφορίας που τον έχουν υιοθετήσει με σκοπό την αύξηση των εσόδων τους μέσω συνδρομών.

Στην Ιατρική (των ιδιωτικών πανεπιστημίων) με βαθμό δέκα στα είκοσι, κύριε υπουργέ;..

Ε, όχι!

Ας πούμε, κατ' αρχάς, τα αυτονόητα. Αυτό που επιχειρείται και στην Υγεία και στην Παιδεία με το συστηματικό ξεχαρβάλωμα των δημόσιων δομών και την μεθοδική είσοδο των ιδιωτών είναι η εκμετάλλευση δύο αγαθών που προστατεύονται από το Σύνταγμα, που τα πληρώνουν οι φορολογούμενοι και που τελικά οι πολίτες δεν απολαμβάνουν παρά τα ελάχιστα οφέλη από αυτά.

Μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων από το 2022 και από το 2020 ακόμα, είχαν τεθεί ως θέματα στη χθεσινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου και μάλιστα αναβλήθηκε η συζήτησή τους, διότι... δεν υπήρχαν γνωμοδοτήσεις από τις τοπικές κοινωνίες, δηλαδή από τα Δημοτικά Συμβούλια.