Πρώτα σου αδειάζουν την τσέπη με φόρους, εισφορές, τόκους, πανωτόκια. Δεν αναφέρομαι μόνο στους τωρινούς, αλλά και στους προηγούμενους. Σου αδειάζουν τους λογαριασμούς, σου κάνουν κατασχέσεις, σε αναγκάζουν να δουλεύεις για τρεις κι εξήντα. Μετά, σε στήνουν σε μια ουρά για να πάρεις 200 ευρώ κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης, το οποίο και δεν το βαφτίζουν όπως πρέπει, δηλαδή επίδομα, βοήθημα, ελεημοσύνη.
(Το εισόδημα, αγαπητοί, σημαίνει τα χρήματα που παίρνεις από την εργασία σου ή από άλλες δραστηριότητες. Δεν σημαίνει αυτά που σου δίνει το κράτος για να αγοράσεις δυο ψωμιά...)