Άρθρο

Βιαστές και κακοποιητές υπάρχουν παντού. 

Παντού. 

Στην οικογένεια, στην εργασία, στο σχολείο, στα πανεπιστήμια, στα μπαρ και στα ξενοδοχεία, στα κατηχητικά και στις οργανώσεις νέων, στα ορφανοτροφεία και στις δομές φροντίδας, στα κόμματα. 

Διότι παντού υπάρχουν άνθρωποι και κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους θέλουν να εξουσιάζουν, να εκμεταλλεύονται, να εκμηδενίζουν άλλους ανθρώπους.

Ένα παλιό ανέκδοτο ανάμεσα στους gamers αναφέρεται στο παιχνίδι Super Mario της Nintendo, γνωστό αγαπημένο της γενιάς των σαραντάρηδων και πενηντάρηδων, όπου ο ήρωας μπορεί να μετακινηθεί μόνο δεξιά στην οθόνη, για να σώσει την πριγκίπισσα.

«Σούπερ Μάριο! Σούπερ Μάριο! Απήγαγαν την πριγκίπισσα!»

«Πού πήγαν; Πού πήγαν;»

«Προς τα αριστερά!»

«Ω! Να σου...»

Ο ήρωας, είπαμε, δεν μπορεί να μετακινηθεί στα αριστερά.

Ακούσαμε την Τρίτη τις κυβερνητικές ανακοινώσεις για την επαναλειτουργία των σχολείων και είναι αλήθεια ότι χιλιάδες γονείς, μαθητές αλλά και εκπαιδευτικοί αναμέναμε τις αποφάσεις για τα πρωτόκολλα λειτουργίας, αναμέναμε μέτρα για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων μετά τις γιορτές, σε μια περίοδο όπου καθημερινά σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στα κρούσματα και τις επόμενες βδομάδες αναμένεται η κορύφωση της πανδημίας και της μετάλλαξης «Ο».

Γράφει: Η Αντωνία Μπούζα

Δεν έχουν τελειωμό τα αποτρόπαια και στυγερά εγκλήματα, στην Ελλάδα, στην οποία πριν αρκετά χρόνια κοιμόσουν ξένοιαστος ακόμη και στις αυλές των σπιτιών και άφηνες μέχρι και το κλειδί στην πόρτα ….

Τι οδήγησε όμως μία φιλήσυχη κοινωνία που είχε καταφέρει να ζει ήρεμα, φιλήσυχα και αρμονικά σε μία ζούγκλα ανομίας, εγκληματικότητας και φόβου;